பொழுதின் விளக்கென பாய்ந்தான் சிரித்து,
பழமென ஞாயிறு பார்த்தான் விரைந்து,
பரந்த விண்ணில் பறந்தான் சிறிது,
பயந்த தேவர்கள் வானில் அழைத்தார்!
காற்றை நிறுத்தி கணங்கள் வாட,
கண்ணீர் பொழிந்தது பூமி கவிந்தது,
தேவர் திரண்டு செருப்பொடு வந்து,
தெய்விக புண்ணியம் தந்தனர் அன்றே!
முப்பொருள் வேந்தர் முதுகரை தந்து,
முனிவர் அருளின் முழுவதும் கொடுத்து,
விழிகள் மணிமுடி சூட்டினர் அன்று,
வியப்பொலி வீசின சோலையில் சத்தம்!
சுடரைக் கடந்த சுகபதி ஆனான்,
சுகந்த ராமனை தோழனாகக் கொண்டு,
பதியில் நடந்தான் பவழ மழையில்,
பரம பாக்கியம் பரந்தது நாட்டில்!
No comments:
Post a Comment