அசதியாடல்

தமிழர் பல பாரம்பரிய விளையாட்டுக்களில் ஈடுபட்டதாக பல சங்க இலக்கியங்களில் காண்கின்றோம். அதில் "அசதியாடல்" என்றொரு விளையாட்டு  உண்டு. வாயால் ஒருவருக்கொருவர் கேலி பேசி, பாடி களிப்பதற்க்கு அசதியாடல் எனப் பெயர். இந்த அசதியாடல் பல கவிகளால் இறைவனை கிண்டலும் கேலியும் செய்ய உதவியுள்ளது. எவ்வாறெனப் பார்ப்போம்.

இராமன் காட்டுக்குக் கிளம்பும் காட்சியை, கவிச்சக்கிரவர்த்தி கம்பன் இவ்வாறு நெஞ்சுருகப் பாடியுள்ளான்:

"கிள்ளையோடு பூவை அழுத; கிளர் மாடத்து
உள்ளுறையும் பூசை அழுத; உருவறியாப்
பிள்ளை அழுத; பெரியோரை என் சொல்ல!
வள்ளல் வனம் புகுவான் என்றுரைத்த
மாற்றத்தால்"

இதன் பொருள் என்னவென்றால், ராமன் காட்டுக்குச் செல்கிறான் என்றவுடன் கிளிகள் அழுதன; பூனைகள் அழுதன; பசுக்கள் அழுதன; அதன் கன்றுகளும் அழுதன; அன்று மலர்ந்த மலர்கள் அழுதன; இப்படி எல்லா உயிரினங்களுமே அழுதன என்று சொல்லும் கம்பன், மிக உருக்கமான முறையில் "அதுமட்டுமா, தாயின் கருவறையில் உருப்பெறாமல் இருக்கும் பிள்ளையும் சேர்ந்து அழுதது" எனக் கூறுகிறான்.

இந்த உருக்கமான காட்சியை இளங்கோவடிகள் அசதியாடல் முறையில் "ஆச்சியர் குரவை" பாட்டின் மூலம் எவ்வாறு இராமனை கேலி செய்யும் சாக்கில் வாமன அவதாரத்திற்க்கும் இராமாவதாரத்திற்க்கும் முடிச்சுப் போடுகிறார் எனப் பார்ப்போம்.

"மூவுலகும் ஈரடியால் முறைநிரம்பா வகைமுடியத்
தாவிய சேவடி சேப்பத் தம்பியொடும் தான் போந்து"

இப்பாட்டின் பொருள் பின்வறுமாறு:

"இராமா! காலில் கல்லும் முள்ளும் குத்தக் கானகம் செல்கிராயா? நன்றாக வேண்டும் உனக்கு! மஹாபலிச் சக்கரவர்த்தி மூன்றடி நிலம் எடுத்துக்கொள்ளச் சொன்னபோது நீ ஒழுங்காக தரணியில் உன் பிஞ்சுப் பாதங்களால் மூன்று அடி நிலம் அல்லவா எடுத்துக்கொண்டு இருக்க வேண்டும்? அதை விட்டுவிட்டு, முறைகேடாக அவன் தலையில் கால் வைத்து விளையாடினாய் அல்லவா? இப்போது நன்றாக அனுபவி!"

பார்த்தீர்களா? ஒரே காட்சியை வெவ்வேறு கோணங்களில் கவிநயங்கள் எவ்வாறு காண்கின்றனவென்று?

ஆமாம்? "தமிழில் இராமாயணம் கம்பனல்லவா பாடியுள்ளான்! இதில் இளங்கோவடிகளுக்கு இடமெங்கே?" எனக் கேட்கின்றீர்களா?

ஒன்றை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். இராமயணம் முதலில் தமிழில் அறிமுகம் ஆனது கம்பனால் அல்ல. சங்க கால இலக்கியங்களில் பல இடங்களில் இராமாயண குறிப்புகள் உள்ளதாக தமிழறிஞர்கள் பலர் கூறுகின்றனர். மேற்கொண்டு, கம்பன் வீட்டுக் கட்டுத்தறி கவி பாடுவதற்க்கு சுமார் 900 ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இளங்கொவடிகள் சிலப்பதிகாரத்தில் மேற்க்கூறியுள்ள செய்யுள்மூலம் இராம காதைக்கான ஆதாரத்தை நமக்குக் கொடுத்துள்ளார்!!

இதே போன்று, சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் பெரிய புராணத்தில் " இறைவா! எனக்குக் நீ எல்லாச்செல்வமும் அருள வேண்டும். அப்படிச் செய்யத் தவறினால் உமையவளிடம் சென்று " பார்த்தாயா, உன் கணவன் கங்கையைத் தலையில் வைத்துகொண்டல்லவா ஆடுக்றான்? என்னவென்று விசாரி!" என்று கோள்மூட்டுவேன்" எனப் பாடுகின்றார்!!

சமீப காலத்தில், இராமனின் கடைக்கண் பார்வை பெற வேண்டி தியாகராஜஸ்வாமிகள் அசதியாடலைக் கையாண்டுள்ளார்.

அது தவிரவும், மஹாகவி மீனாட்சிசுந்தரம் பிள்ளை, தன் பாட்டு ஒன்றில் அசதியாடலைக் கையாண்டுள்ளார்.  சமீபத்தில் இணைய தளமொன்றில் படித்து ரசித்தேன்.

செய்யுள் இதுதான்.

"அளவறு பிழைகள் பொறுத்தரு ணின்னை
யணியுருப் பாதியில் வைத்தான்
தளர்பிழை மூன்றே பொறுப்பவ டன்னைச்
சடைமுடி வைத்தன னதனாற்
பிளவியன் மதியஞ் சூடிய பெருமான்
பித்தென் றொருபெயர் பெற்றான்
களமர் கழனி சூழ்திரு வானைக்
காவகி லாண்டநா யகியே!''

இதன் பொருள் "அன்னையே! நீ எத்தகைய குணம் உடையவள்? கங்கை எத்தகைய குணம் உடையவள்? நீரிலே யாரேனும் மூழ்கினால் மூன்று முறை மட்டுமே அது (கங்கை) பிழை பொறுக்கும்; அவர்களை மேலே எடுத்துக் கொடுக்கும். "நீரும் முப்பிழை பொறுக்கும்' என்பது பழமொழி!. உழவர்கள் நிறைந்திருக்கின்ற வயல் சூழ்ந்த திருவானைக்காவில் வீற்றிருக்கின்ற அகிலாண்ட நாயகியே! நீயோ அளவற்ற பிழைகளைப் பொறுத்துக் காத்து அருள் புரிகின்றாய். மூன்றே பிழை பொறுக்கும் கங்கையைத் தலையில் வைத்துக் கொண்டாடும் ஈசன் அளவற்ற பிழைகளைப் பொறுத்து அடியார்களுக்கு அருள்புரியும் உனக்கு பாதியிடம் கொடுத்தது எந்த வகையில் நியாயம்? ஆகவேதான் உன் கணவனுக்குப் "பித்தன்' என்று பெயர் வந்ததோ?''

இவ்வாறு, அசதியாடலால் இறையை ஒரு தோழனாக்கி கிண்டலும் கேலியும் செய்து தங்கள் அன்பைப் பறை சாற்றினார்கள், நம் புலவர்கள்!

எனக்குத் தெரிந்த வரையில், உலகின் பல மதங்களிலும் இறைவனிடம் பயமும் பக்தியும் மட்டுமே காட்டுமாறு கூறுகின்றனர். இறைவனை கேலியும் கிண்டலும் செய்ய அனுமதி உண்டா? தெரியவில்லை! அனால் நாம், இறைவனையும்  ஒரு தோழனாக்கி, தொட்டில் போட்டு, அவனுடன் களித்து, அசதியாடலும் ஆடியுள்ளோம்!!!

A tale of two Vainikas

For long, the Saraswati Veena has been regarded as the epitome of classical music rendition. Generation after generation, the veena was the rock-bed of rendering classical instrumental music. Many generations of vainikas ( veena players) have come and gone. Some of them, like Dhanammal, Kuppayyar, Sambasivayyar etc. have graced the horizon in the recent past, in a long ancestry of Vainikas dotted by the likes of Sage Agasthiya and the redoubtable Ravana.

As a child, I have been fortunate to listen live, many a time, to two of the most accomplished Vainikas the last couple of centuries has seen. I am talking about S Balachander (SB) and Chittibabu (CB). This article aims to be a study in contrast, of these maestros, and hopes to bring out the varied persona of both, but nevertheless producing incomparable music, in the process.

Firstly - both veena players were, undoubtedly considered the best in breed, of their times. Both came from humble backgrounds. One from the city of Chennai (SB) and the other from a relatively obscure Kakinada ( CB). Both dabbled in the film industry too, at a time when films as a medium of entertainment was just taking off. While SB front-ended his ventures by acting, directing and setting music, CB was largely content with scoring background music. Both had, and continue to have, followers the world over. Both were contemporaries, roughly speaking.

But perhaps there end the comparisons.

Chittibabu was lucky to have a guru to die for - the venerable Emani Sankara Sastry. Under his tutelage,  Chittibabu blossomed into one of the most vibrant and classical exponents of the veena, and had soon overtaken his illustrious guru in the popularity charts, because of his sheer genius on the instrument. Initially he stuck to the Sastry baani ( style) of rendition, but his sheer genius could not be contained, and soon enough, he had evolved into hsi own distinctive style. I remember many of his concerts, as a child, in Madurai. I would characterize his playing more as a dance ( of the fingers) over the frets, than music itself. To me, he was the first ever musician, who demonstrated that it is possible, and even necessary, to break the barriers created by performers, in the name of Sampradaya ( tradition), and test the boundaries of music. He showed, time and again, how it is possible, with such a mastery over the instrument, it is easily possible to push the realms of music into unknown territories, and take the listener to a an altogether new experience, every time he played. Just a sampler- listen to his 5-minute " Ninnu Vina" in Navarasa Kanada . Dont simply get blown away by the sheer speed of his rendition. Observe closely, and you will find that he does not even compromise a single gamakam even at that speed. Perfectly grammatical rendition at bullet-train velocity.  I am yet to listen to anyone else render that particular song any better, till date. If I were to compare him with anyone from outside the world os music, it would be Roger Federer. Chittibabu, much like Federer, was poetry in motion. Absolute command over the instrument to be able to produce stunning notes. Super-human imagination , reflective of once-in-a-generation performer. And the sheer grace, agility and sagacity in delivery. Indeed a rare combination. Such genius is hard to come by.

S Balachander, in total contrast, was a swayambu .  He did not have any worthwhile guru, and had dabbled in a variety of instruments like the Kanjira, and a heap of Hindustani instruments like the tabla, harmonium, dilruba and even the shehnai and sitar, before he had set his eyes on the veena. He passion for the veena led him on a hot pursuit to master it, and lo! He took all of two years to give his first performance. He turned the "disadvantage" of lack of a proper guru, to his advantage, by straightaway evolving his own style of rendition, which is hard to replicate, given the complexity and dexterity he used to bring in at the same time. In the field of music, he was indeed a controversial figure. The so-called purists of the Madras music circuit were quite often heard scoffing at him for "moving away from sampradaya" . Such was the level of imagination and innovation he brought in.  His treatise on the 72 Melakarta Ragas, is a collector's delight. 12 LPs in all. A rare gem. He spends about 20 minutes for each ragam, and expounds so beautifully, the Ragalakshanam of each ragam by way of Alapana and Thaanam... no one has ever done this before. No one look likely to repeat it in the near future, either. His deep knowledge of Hindustani music allowed him to bring in "phrases" that were hitherto unheard of in Carnatic music, without sacrificing any of the syntax that goes with classical music. The rasikas were mesmerized and petrified, at the same time! I, needless to say, belonged to the former category. But one fact remained right till his very last - his sheer mastery over the instrument and his ability to push the realms of music beyond the unimaginable.

There were eminent vainikas before - Emani Sankara Sastry, Doraiswamy Iyyangar, just to name two. There are many, who followed them - Rajesh Vaidya (CB's disciple) , E Gayatri and Jayanti Kumaresh, just to name a few. But, in my eyes, with due to respect to all these mentioned, while they were or are very good in their own ways, the duo of Chittibabu and Balachander, are simply a class apart. It is like saying there were excellent cricketers in our era, and then there was Sachin. I hope you get the drift.

The sheer genius of their renditions is being missed by many rasikas of the veena, like me, simply because these were two of once-in a century performers.

Tim Cook

Apple decided to send Tim Cook
To India, to let Tim cook
A lucrative marketplace for the iPhone
"Take care of your tummy", waved Tim's cook.

The very next flight Tim took
Straight into the deadly IPL hook
India did not let dreams of Tim cook
Instead, the Kanpur heat got Tim cooked.

heart emoticon D heart emoticon

Recipe for anti-toxin juice for cancer patients

The following are the key ingredients:

Carrot - 3
Beetroot - 1
Cucumber - 1, Celery ( if available)
Bottle gourd - 1/3rd OR WHITE PUMPKIN  OR WATERMELON
Gooseberry - 6
Pomogranate - 1  ( just peel the outer, and add the entire balance in)
Apple - 1
Orange - 1 ( Can be substuted with Mosambi if available)
Lemon - 2
Turmeric fresh - 1 inch
Ginger - 1/2 inch
Berries - strawberry, blue berry, kiwi etc... whatever is available ( best source of anti-oxidant)

It is OK if you miss some of the ingredients, since not everything may be available in all places at all times. There are no side effects of missing out. But it is most effective if all ingredients are in.

Put all of these in a large slow juicer/ juicer/ blender ( more than one shot if required).  DO NOT ADD ANY WATER.

Juice it nicely, filter it. DO NOT REFRIGERATE. CONSUME WITHIN 1 HOUR. Ideally, it should give minimum five glasses of juice. Drink it, first thing in the morning, on empty stomach, at least one and half hours BEFORE any food or drink, for the anti-toxins to work. Be prepared to pass urine generously, after consumption

Best done, twice a day.  For the second helping, ingredients can be lesser, and. quantity can be lesser, too, to give about 3 glasses.

Should be consumed ideally upto at least one year after chemo is over. In fact, can be continued in perpetuity, to negate the effects of any oral medications too.

WARNING: For people with other specific ailments ( diabetes etc.) , please check with your dietician on what you need to remove from the list above, for some of these items may be high in sugar, and may not be advisable to one and all. Eg. beet sugar needs to be avoided by diabetics.

मन बना बैठा है

तेरी प्यार को पाने  में मन बना बैठा है
नज़र से नज़र मिली, बात बना बैठा है।

इस दिल को समझाने की कोशिश मत करो
इस दिल तो अफसाना-ए -प्यार बुना बैठा है।

साक़ी तेरी जाम का आज कोई काम नहीं है
कम्बख्त दिल तो आवाज़-ए -प्यार सुना बैठा है।

पटाखों के धमाके में अब मज़ा नहीं है 
दिल तो रोज़ प्यार का दीवाली मना बैठा है।

मेरी होंटों में अब भगवान् का  नाम नहीं है
ग़ौर से सुनो, तेरा नाम गुनगुना बैठा है।