கவிஞனின் ஜீவநதி

கவிஞனின் ஜீவநதி

==================

ஒர்நிலையும் நிலைத்திராமல்
மனவுளைச்சல் வாட்டிவிடும்
நேர்மதியோ வேலைசெய்து
நின்றுபல நாளிருக்கும்.

உடைத்துணரும் பகுத்தறிவும்
உண்டோ என வியக்கவைக்கும்
மடைதிறந்த வெள்ளமென
மனப்புனலில் நீர்ச்சொரியும்

மையலுக்குக் கோயில்கட்ட
ஆகமமோ அடுத்துவரும்
அய்யனவன் அருளுக்காக
பாக்கள்பல எடுத்துத்தரும்

உலகமிதை மடமையென
ஒதுக்கிவிடத் துணிந்துவிடும்
உலகமொதுக்கிய மையலெனைக்
கவிஞனாக ஆக்கிவிடும்

Fidgety, as I am,
The internal strife is
Too much to handle.
Has been eons since
Since the grey cells
Thought with clarity.

Far too often,
Rationality takes
The back seat.
Far too many emotions
Flow, unchecked
Down the mind.

Architectural
Gets to work, getting
The blueprint ready
For the temple of love.
Verses of poems compete
With each other to pick
The words of praise,
That could please
The presiding diety.

The world tends to
Ignore these overtures
As mindless madness.
But this sheer madness
Takes over, and moulds me
Into the poet that I am.