கண்கள் கசிந்தாலும் கணமொன்றில் தள்ளி,
கனவுகளை துவட்டும் கல்லென வாழ்க்கை,
வாழ்வின் சுமையை வீசக் காத்திருக்கும்,
வீரம் தேடுகிறோம் வலியுறும் நெஞ்சில்.
இன்பம் சலிக்கையில் துன்பமே பாடும்,
இளைப்பாற நினைப்பதும் ஏமாற்றமே!
இன்பம் தந்திடு, சுகத்தைச் சொல்வேன்,
இதழின் சிரிப்பால் இதயம் மயங்குமே!
வாழ்ந்தது எதற்கென வாழ்வின் வழியில்,
காயங்கள் கொடுத்ததே வாழ்ந்ததின் பயனென,
எதையும் தாங்குமோ எனக்குள் இருந்தால்,
இனியும் தாங்குமோ வாழ்க்கையின் பிணையைக்.
காலம் கடந்தது நம்பிக்கையின் பிணையால்,
கல்லான நெஞ்சின் கசிவுகள் தீர்ந்தது,
நொடியில் நீக்கினோம் நம்பிக்கையின் நூல்,
நாளை பிறந்தாலும் நம்பிக்கை இல்லை!
No comments:
Post a Comment