திரிசடை

 The Ramayanam is an epic, because, though the original was composed by Valmiki in Sanskrit more than 3000 years ago, multiple versions of it have emerged over time, in different parts of Asia. Trijata is a motivational character in the Valmiki Ramayana, who constantly boosts the confidence of Sita it live on, in Ravana's captivity. 

The name Tri-jata itself is interpreted differently in different works and situations. In Sanskrit, Tri-jata is one who has 3 plaits of hair.  ( 3 ஜடை) . By attributes, Valmiki describes her as an OLD Rakshasi, ever willing to be on the side of Dharma (Sita), much like Vibhishana was. 

She is portrayed as a great Shiva Bhaktha . So, much like the Vilva leaf that is used to do puja to Shiva, and has immense therapeutic value (Bilva is one of the three leaves in Triphala, an Ayuvedic medicine, which focus on mental well being of the individual). 

Also, in the Valimiki Ramayana, she appears in 3 scenes exactly!  With the sole objective of motivating Sita. 

தமிழில் திரிசடை என்பது சித்தர்கள் போன்றோர் தரித்து இருக்கும் சிகையைக் குறிக்கும். ஒரு வேலை ஆரோக்கியம் அவ்வாறே முடியுடையோரோ என்னவோ! அல்லாது, "திரிசடையோன்" என்பது சிவனின் மற்றோரு பெயராகும்.

கம்ப காவியத்தில் சீதை திரிசடையை "அன்னையே!" என பல முறை அழைக்கிறாள் . வால்மீகியோ , திரிசடையை வயது முதிர்ந்த ஒரு நல்லிதயம் படைத்த அரக்கியாவே சித்தரிக்கிறார். 

கம்ப ராமாயணத்தில் சீதையின் தாய் யார் என்பது சரியாகக் குறிப்பிடப்படவில்லை. ஒரு வேளை தாயைப் பிரிந்து தவிக்கும் அவளுக்கு திரிசடை தாயைப் போல காத்ததினால் "தாயே!" என்று அழைக்கிறாளோ? 

பிறப்பினால் அரக்கியானாலும் குணத்தால் மிக, மிக உயர்ந்த ஒரு பாத்திரமாக கம்பன் அவளைச் சித்தரிக்கின்றான். 

"ஆயிடை, திரிசடை என்னும், அன்பினால்

தாயினும் இனியவள்தன்னை நோக்கினாள்"

 

ஆருத்ரா தரிசனம்

தில்லை அம்பலத்தில் திகழும் பெருமான்

இல்லை என்போர்க்கு இரைக்கும் கனவான்

புல்லையும் புலியையும் புலையரையும் காப்பன்

எல்லாத் திசையும் எழுந்தருள் வானே.

 

ஆனந்தத் தாண்டவம் ஆடும் தினம் இது - நமை 

வானத் தலத்தோன் வாழ்விக்கும் தினம் இது

தான் எனும் அகந்தை தகர்ந்திடும் தினம் இது 

கானத்துடனே  சிலம்பொலி கேட்பின். 

சிற்றம்பலம் தனில் சிவனின் உருவகம் 

பொன்னம்பலம் தனில் பார்வதி உருவகம் 

மின்னம்பலம் தனிலோ மாயவன் உருவகம்

மன அம்பலதில் நிறுத்தி வைப்போம்

திருவா திரையில் பெருமான் பேரில் 

ஒருவாய்க் களியை உண்டு மகிழ்வோம்

வருவான் ஒரு நாள் வரம் பல அளித்திட

தருவான் தாவர சங்கம விடுதலை.

   

வைகுண்டம் காணீர்

விரதம் பகலில்  விதிப்படி இருந்து

இரவில் அறவே உறக்கம் துறந்து

திருமால் நாமம் திருவடி ஜபித்து

இருபா லாரும் இறையடி நினைப்போம்.

முராசுரனை முறியடிக்க முகுந்தன் அவனோ

பிராட்டி கரங்கொண்டு பணிந்திட வைத்துப் 

பெறாமல் பெற்ற பிரம்மனும் பார்த்திட 

வராமல் வந்தே வாழ்வித் தானே. 

 

பாற்கடற் பள்ளி பரந்தாமன்  ஏகாதசி 

ஓர் தினம் இன்றும் ஒய்யாரச் சயனித்து 

சோர்ந்த சீவனுக்குச் சொர்க்க வாசலூடே

மார்பில் இலக்குமி மிளிரிடக் காணீர்.

-திலீப்

வெறிச்சோடிய கிராமங்கள்

அம்மன் சிலையும் ஆடிப் பெருக்கும்

தம்மக்களின் போக்கும் வரத்தும்

வெய்யிலிலும் ஓங்கிடும் சந்தை ஆரவாரமும் 

அய்யன்னார் கோயில் அரிவாளும் இன்று 

ஆளே இன்றி அடங்கியதேன்?

வைகரை வயல் வெளியும் வயிறாரப் பழஞ்சோரும்

தைப் பொங்கல் திருவிழாவும் தையலாள்த் திருவலமும்

மையத்து ஆலமரத்தடி மையம் கொண்ட பஞ்சாயத்தும்  

வையத்தார்க்கும் உணவளிக்கும் தானியக் கிடங்கும்

கைக்கிளையின் கதி எய்ததேன்?

தாழக் கட்டிய தாவணியும் கொலுசொலியும் 

ரேழி கடந்தபின் ரெட்டை முற்றமும் 

தோழருடன் தொய்வில்லா ஆல விழுது ஆட்டமும் 

வாழ வைத்த பண்ணையும் வழிப்போக்கன் திண்ணையும்

ஊழ் வழி சென்று  உறங்கியதேன்?

பாழடைந்த வீடுகளும் பழுதடைந்த வண்டிகளும்

காழ்ப்புண்ர்ச்சி கவ்விய கண்களுடன் சிறாரும் 

தோழன் தோள் தேடி ஏமாறும் ஏரும்

வாழா வெட்டியாய் வாடிடும் வீதிகளும்

நிதர்சனமாய் இன்று நிற்பதுவேன்? 

மண்ணும் காற்றும் நீரும் துறந்து

மருதம் துறந்து எருதும் துறந்து

பெரிதும் உவந்த எம் பேரிள மக்கள்

பெருமை ஈட்டிட பெருங்குடி பெயர்த்து  

நகரம் பால் இன்று நகர்ந்ததேன்?

-திலீப்

   

   

  

अरमान बहुत लगते हैं

मेरे सीने में कई अरमान सुलगते हैं। 

वह हर दम बड़ा सुहाना लगते हैं।

भोर पक्षियों के आवाज़ से भरी है,

भविष्य के तारे तेज़ जगमगते हैं।

आँखों ही आँखों में दिन कट जाते

हाय, चौबीस घंटे भी कम लगते हैं।

आप ही के अरमानों में डूब गये हम, कि

अक्सर खुद को खोया सा लगते हैं।

इस छोटी दिल बेहद ख़ुशी से भर पड़ा है, सनम- 

ज़रा सी ज़िन्दगी और अरमान बहुत लगते हैं। 

-दिलीप 

 

 

 

 

 

 

काल चक्र का गर्दिश

 आप से  ही मोहब्बत कर बैठे हम, कि 

और किसी से प्यार करने की गुंजाइश नहीं। 

बस एक बार मुस्कुरा दी आपने , और 

ज़िन्दगी से और कोई ख्वाइश नहीं।

आप की  जाम-ए-होंट पी चुके हैं, अब 

किसी भी पैमाने में मदहोश नहीं।   

आप की आँखें सब कुछ बोल बैठे हैं, कि 

और कोई प्यार का नुमाइश नहीं।   

आप की यादों में दिन क्या, और रात क्या 

अब काल चक्र का गर्दिश नहीं। 

எம் உறுதி

தெரு முனையில் உன் உதயம்..

படபடக்கும் என் இதயம்....

கடக்கும் உன் கொலுசுப் பாதம் ..

ஓதும் என் காதினுள் வேதம்...

சில்லென பார்க்கும் உன் பார்வை.....

என் நெற்றி முழுதும் வேர்வை..

சூடேறும் எம் இளங் குருதி .....

நொடியில் தகரும் எம் உறுதி...

Let our hearts ignite

 In the realm of time's endless expanse,

Where moments linger, never to advance,

I stand, a solitary figure, heart ablaze,

Aching for your touch, lost in a daze.

I am left wondering where you have gone

In this timeless void, I'm left alone,

My soul adrift in a sea of despair,

Yearning for your presence, beyond compare.

The sands of time slip through my grasp,

Each grain a torment, a moment's lapse,

The world fades away, a distant dream,

As I'm lost in the depths of this love's extremes.

Wait no further, break free from your chains,

Let our hearts ignite, defying all pains,

In the tapestry of time, our souls shall entwine,

A love that transcends, forever divine.