மலைநாடு சாய்ந்த போது,
மகிழ்ந்தொளி வானில் சோதி,
இலைசினம் திசைமுகமோடி,
இசைகூடப் பறவைகள் பாடி.
வண்டொலி நெடுவெளி போக,
வான்முகம் கதிரவன் மூடி,
மாய்சிறை மாடுகள் ஓடி,
மடிவெளி நிலம் அறம் தூடி.
நதி நீரும் கரைவெளி சேர,
நளினமாய் தென்றல் வந்தது,
அளவுஇல் அமுதம் முந்தது,
அனுபவம் அனைத்தும் ஓய்ந்தது.
சந்திரன் எழுந்தது வான்வழி,
சாரல் இலைகளில் இசை வழி,
இயல்பொடு உயிர்கள் நல் வழி,
இயற்கையின் மாலையின் மாய்வழி.
நரசிம்மா, வரு, பரம பிதா!
சுத்த சிந்தை சிறப்பு நிதா!
இசைதருமோ, உனது கடைசின் போதா?
இருள் பொலிக்கும் எங்கள் விருட்ச நீயே!
அறிவொளி ஈசனே, ஆதிபுருஷா!
பிரம, இந்திரரின் புனித வழிபுருஷா!
பக்தரின் மடியில் புனித அன்புடனே,
ப்ரஹ்லாத சிந்தனையில் விளையாடி நிற்பவனே!
வீரனே! மலைகளில் எளிய மன்னா!
தீரனே! கொடி பொன் ஒளியின் தன்னா!
சூரியன் மிடற்றின் ஒளியைச் சூடா,
சுகமே தரும் உன் நாமம் பாடா!
தனிகர சிம்மம் தரும் நிகர் தெய்வம்,
கனியருள் வீசும் கடல் மணமேகம்!
அனையற்ற அருளால் அனுகம் காத்திடு,
மனமணக்கும் மாமலை யுகத்தில் வாழிடு!
I was listening to this wonderful song composed by Muthuswamy Dikshithar, in Ragam Mohanam. I started to listen like any normal song . And then realized that usage of the syllable RA way too often. At first glance I passed it off as an attempt by Dikshithar to provide the alliteration effect. Sure it does, but then I realized there perhaps could be more to it. Afer all, Dikshitar was a master of integrating lyrics with the tonal qualities of ragas, making each syllable contribute both meaning and melodic impact.
This kriti is a masterclass in phonetic artistry. Alliterative sequences like Svechha Svachha and Murahara Nagadhara. Rhythmic syllabic constructions that create natural musical flow. Strategic use of tempo variations, especially in the Madhyama Kalam section.
Here are the lyrics ( source: the Net). If you care for the meaning, I have given it at the bottom
Pallavi: Narasimha Agacha Para Brahma Puchha Svechha Svachha
Anupallavi: Hari Hari Brahmendradi Pujitatyachha
Parama Bhagavatha Prahlada Bhaktyachha
Charanam: Dheera Tara Ghatikachaleswara Saura Tara Hema Kotiswara
Veera Vara Manava Harisvara
Madhyama Kalam: Murahara Nagadhara Sarasija Kara
Parama Purusha Pavanaja Subhakara
Suruchira Kari Giri Varada Vichara
Sarasa Guru Guha Hrudaya Saha Chara
As usual, I dug in, and found the following:
1) Association with Fire and Energy:
In Sanskrit phonetics, the consonant "Ra" is associated with Agni (fire) and Tejas (energy or brilliance). The repeated usage symbolizes the fiery and protective nature of Lord Narasimha, who embodies fierce energy in his mission to protect dharma. Note that the same sound is used in "Rudra" to indicate the urga swaroopam of Rudra ( and Narasimha here).
2) Connection to Narasimha’s Role:
The syllable "Ra" resonates with Narasimha’s role as a destroyer of evil. In mythological terms, fire is purifying and destructive—a fitting parallel to Narasimha’s fierce avatar.
3) Subtle Mantra-Like Effect:
The frequent use of "Ra" can invoke a mantra-like vibration. In spiritual practices, such vibrations are believed to cleanse the mind, focus attention, and connect the devotee to the divine. This aligns with the song's devotional purpose.
In the rich tapestry of Carnatic music, few compositions capture the essence of divine devotion as magnificently as Muthuswami Dikshitar's Sanskrit kriti dedicated to Lord Narasimha. This profound musical narrative not only celebrates the fourth avatar of Vishnu but also serves as a sublime exploration of spiritual philosophy, poetic excellence, and musical artistry.
Historical and Geographical Context
Composed at the sacred Ghatikachalam (modern-day Sholingar in Tamil Nadu), this composition emerges from a specific geographical and spiritual landscape. The hill temple dedicated to Lord Narasimha becomes more than a mere location—it transforms into a metaphysical space where divine encounter and artistic expression converge.
Dikshitar's choice of Sanskrit transcends mere linguistic preference. Each carefully constructed compound word—like Dheera Tara Ghatikachaleswara—becomes a miniature philosophical treatise, demonstrating the language's capacity to encapsulate complex theological concepts within grammatical elegance.
Theological and Mythological Dimensions
Narasimha: The Protector-Destroyer Archetype. The composition portrays Narasimha as a multifaceted divine entity. A fierce protector of dharma. A compassionate savior.The ultimate reality transcending celestial hierarchies.
By invoking Prahlada's unwavering devotion, Dikshitar illustrates the transformative power of spiritual surrender.
But, beyond its musical brilliance, the composition explores profound metaphysical concepts:
1) The nature of divine will (Svechha)
2) Purity of spiritual essence (Svachha)
3) Interconnectedness of cosmic forces
Muthuswami Dikshitar's composition transcends temporal boundaries. It represents a sophisticated dialogue between the human and the divine, mediated through the sublime languages of music, poetry, and spiritual insight.
This kriti remains a testament to Carnatic music's extraordinary ability to transform complex theological narratives into accessible, deeply moving artistic experiences.
Word by Word meaning of the song
Pallavi
Narasimha Agacha – Narasimha, come here.; Para Brahma Puchha – (You are) the ultimate Brahman, the one who fulfills (requests).; Svechha Svachha – (You are) self-willed and pure.
Anupallavi
Hari Hari Brahmendradi Pujitatyachha – Hari, Hari! (You are) worshipped by Brahma and Indra.; Parama Bhagavatha Prahlada Bhaktyachha – (You are) bound by the supreme devotion of the great devotee Prahlada.
Charanam
Dheera Tara Ghatikachaleswara – (You are) the Lord of Ghatikachala, (known for your courage).; Saura Tara Hema Kotiswara – (You shine) like countless suns and golden splendor.; Veera Vara Manava Harisvara – (You are) the supreme Lord of brave and virtuous beings, the Lord Hari.
Madhyama Kalam
Murahara Nagadhara Sarasija Kara – (You are) the slayer of Mura, the bearer of mountains, and the one with lotus-like hands.; Parama Purusha Pavanaja Subhakara – (You are) the supreme being and the auspicious one to Hanuman (the son of Vayu).; Suruchira Kari Giri Varada Vichara – (You are) the benefactor of elegant acts, pondering on the welfare of the mountains.; Sarasa Guru Guha Hrudaya Saha Chara – (You are) the beloved companion residing in the heart of Subrahmanya (Guru Guha).
The full song in Sanskrit script, below:
पल्लवि
नरसिंह आगच पर ब्रह्म पुच्छ
स्वेच्छा स्वच्छ
अनुपल्लवि
हरि हरि ब्रह्मेन्द्रादि पूजितात्यच्छ
परम भागवत प्रह्लाद भक्त्यच्छ
चरणम्
धीर तर घटिकाचलेश्वर
सौर तर हेम कोटीश्वर
वीर वर मानव हरीश्वर
मध्यम कालम्
मुरहर नागधर सरसिज कर
परम पुरुष पवनज सुभकर
सुरुचिर करि गिरि वरद विचार
सरस गुरु गुह हृदय सह चर
Before I sent away my mother's body to the pyre, a month ago, the Vadhyar had, among other recitations and as part of the rituals, had recited the Aghamarshana Suktham. That stuck a chord in me. I had not noticed this, at the time of my father's death, but here I was reminded of what I had learnt. The Aghamarshana Suktham, after all, is part of the Mahanarayana Upanishad. I urge all of us to try and read the Mahanarayan Upanishad, since it is a treasure hove of many such Sukthams and axioms that are applicable to practical daily life.
Today, I had quizzed my guru about this. On why do we recite this suktham at the time of death.
He explained that, according to our scriptures, there is a scope of revival of the dead, upto 3.5 maazhigais ( each naazhigai is about 24 minutes- 2.5 naazhigai is one hour). The body turns to a pretham ( dead body) only after this "cooling off period". Note that during the cremation mantra recitation, one still refers to the dead person by name, until the completion of the washing of the body with holy water, accompanied by the Aghamarshana Suktham recitation. Right after that, the usage of the word " pretham" kicks in , in all following mantras, and the poonal goes to the "Praacheena Veeedhi" mode.
According to him, it is very beneficial if we recite this Suktham during the final moments of his/ her life, while giving Ganaga jalam etc. You will see why, below.
Before you head off to read this, if you are a rationalist thinker, you would wonder:" The body is entering the fire anyway and becoming the ashes. the fire is the ultimate purifier. Why bother with water, the rivers, instead?"
I believe there may be a rational response to that too, and I will try and touch upon that, subsequently.
1) Background:
The Aghamarshana Suktam is a hymn from the Rig Veda and the Taittiriya Aranyaka, dedicated to purifying the self and absolving sins. The word "Aghamarshana" literally means "washing away sins" (Agha - sin, Marshana - cleansing or obliterating).
2) Importance in the Vedas and Hindu Way of Life
The Aghamarshana Suktam emphasizes the inherent divinity of the self and the possibility of purification through sincere invocation of the divine. It is rooted in the concept of Pavitrata (purity) and Kshama (forgiveness), both fundamental to Vedic philosophy.
In Hindu Life:
The hymn is central to many Vedic rituals, especially those involving purification of the self, surroundings, or objects. The recitation symbolizes washing away past misdeeds and preparing oneself to approach divine practices with a pure heart. This reflects the Hindu ethos of prayaschitta (atonement) and the cyclical nature of cleansing and renewal.
3) When to Recite:
The Aghamarshana Suktam is traditionally recited during the Snana (ritual bath) in Nitya Karma (daily rituals) or before performing significant Yajnas and Samskaras (life-cycle rituals). It is an essential part of Prayaschitta Karma (atonement rituals) to seek forgiveness for sins, intentional or unintentional.
My guru informs that everyone should recite this, at the time of daily ablutions, as a way to purify the body , mind and soul.
4) Purpose of Recitation:
Purification of the self: To cleanse one’s mind and body before sacred rituals.
Atonement: To absolve oneself from past sins, whether committed knowingly or unknowingly.
Spiritual upliftment: To invoke divine grace and re-align with spiritual values.
Environmental sanctity: When performed with water offerings, it symbolizes a collective purification of the surroundings and rivers.
5) Gist of the Aghamarshana Suktam
The Aghamarshana Suktam invokes the divine waters (Apah) as the source of life, purity, and absolution. The hymn extols the sanctity of water as the primal element that connects all life to the cosmos. It implores the waters to wash away sins, renew vitality, and offer spiritual insight. The key themes include:
The waters as givers of life and nourishment.
Acknowledging the interconnectedness of all beings through nature's cycles.Purification and the restoration of cosmic order (Rta). The role of water in physical and spiritual renewal.
Example Verse (Sandhyavandan Mantram):
"Apo hi stha mayo bhuvah, ta na oorje dadhatana, mahe ranaya cakshase."
"You are the source of happiness, O waters; grant us strength and nourishment, so we may perceive the highest truth."
This verse captures the hymn’s essence: a plea for cleansing and strength to pursue spiritual enlightenment.
Another line states: “May auspicious blessings reside here. The radiant light shines brightly; I am that light. That light is Brahman, and I am Brahman. Who I am—that is Brahman. I offer myself entirely in surrender; Svaha!”
The Aghamarshana Suktham bridges the physical and metaphysical, showing us that purification, whether of body, mind, or soul, is integral to realizing our ultimate identity. It reminds us that life’s elements—water, fire, and air—serve as tools to awaken to the timeless truth: Tat Tvam Asi (“Thou art That”). Let us embrace this hymn as a daily practice, inviting clarity, purity, and the realization of our oneness with the cosmos.
இது தமிழ் மண்ணில் எந்நாளும் மலரும் ஒரு நினைவு.
சுமார் எண்ணுறு ஆண்டுகளுக்கு முன், கொல்லிடம் ஆற்றங்கரையில் வாழ்ந்தோர் அங்கிருந்த பெருமாளின் திருவிழாவைக் காண துயிலெடுக்காது விழித்திருக்கின்றனர். வாசல்கள் மலர்சேகரங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டு, திருவிளக்குகள் ஒளியூட்டும் அந்த இரவின் சீரழகின் கோலமும் கொண்டாட்டத்தின் மகோற்சவமும் எங்கும் திரளியிருந்தது. மக்களோ அந்த மகதோற்சவத்தில் பிரம்மிக்க, அதற்குக் காரணமான அச்சார்யர்கள் – ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகர், ஸ்ரீசுதர்ஷண சூரி – பெருமாளின் திருமுறை அனுஷ்டிக்க வந்திருந்தனர். அந்தக் கூட்டத்தில் வயதில் முதிர்ந்த பிள்ளை லோகாச்சாரியர், கண்ணீரின் மலர்ச்சியோடு பெருமாளைத் தியானித்துக் கொண்டிருந்தார்; அவரின் நெஞ்சம் பரம்பொருளின் திருவருளால் நிறைந்திருந்தது.
அந்த நிமிடம்தான் அது நிகழ்ந்தது. ஒருவன் ஓடி வந்து, பெரும் பயத்தில், “ஆசார்யரே! காவிரி நதிக்கரையில் துணி துவைத்தபோது காரணம் எதுவும் இல்லாமல் என் கழுதைகள் திடீரென ஓடிவிட்டன. அச்சத்துடன் எதற்காக என்றறியச் சென்றபோது குதிரைகளில் ஆயுதங்களை ஏந்திய பெரிய படை வருவதைப் பார்த்தேன். அவர்களது உடைமைகள் பார்த்தால் இவர்கள் முகலாயப் படைவீரர்கள் போலக் தெரிகின்றனர். நம் திருத்தலத்துக்கும் நம் பெருமாளுக்கும் என்ன நேரும் என்று பயமாக இருக்கிறது,” என்றான்.
அதற்குள் அச்சு அஞ்சாமலிருந்த பிள்ளை லோகாச்சாரியர், மனம் கனிந்து, "பிரபஞ்ச நாதன் காத்துக்கொள்வார்," என்று திடமாகப் பேசினார். ஆனால் அவர்களின் மனம் அப்படியே உறுதியானாலும், அச்சார்யர்கள் அனைவரும் ஒன்று கூடி அந்தப் பயங்கர தருணத்தை எதிர்கொள்ளத் திட்டமிட்டனர்.
மூல விக்கிரகத்தைப் பாதுகாக்கவும், எதிரிகளின் திருவருள் பாசத்திற்கு உட்படாமல் தற்காத்துக் கொள்ளவும் மூன்று குழுக்களைப் பிரித்தனர். முதற்குழுவினருக்கு வழிநடத்த பிள்ளை லோகாச்சாரியர் தன் பரிவாரர்களுடன் பெருமாளையும் தாயாரையும் மூடிய பல்லக்கில் ஆழ்ந்த மரியாதையோடு தெற்கே எடுத்துச் செல்ல விரைந்து புறப்பட்டார். சுதர்ஷண சூரி, பின்னர் மண்டபத்தின் முகப்பில் ஒரு செங்கல் சுவற்றைக் கட்டிக் கொள்ளும்படி கற்றார்; அதனை நிரப்ப, பக்தர்களும் உதவினர். இந்த சுவற்றினால் பகைவரை திசை திருப்ப முடிந்தது.
மூன்றாவது குழு தேசிகரைக் காப்பாற்றி, சமயத்தின் பூர்விகத்தை புனிதமாகக் காப்பாற்றும் பொறுப்பில் இருந்தனர். இப்பெருமான் ராமானுஜரின் ஆணையோடு வரலாற்றின் தடம் சேமிக்க வேண்டிய ஸ்ருதப்ரகாசிகா என்னும் அரிய நூலை சுதர்ஷண சூரி, தனது குழந்தைகளின் பாதுகாப்போடு தேசிகரிடம் ஒப்படைத்தார். அதன்பின், பக்தர்கள் திரும்ப வீட்டிற்கு செல்லும்போது கண்ணீரில் ஆழ்ந்திருந்தனர்; அவர்களது மனம் அச்சத்தில் மூழ்கியிருந்தது.
அந்த இரவில், குடியிருப்பில் இருந்த மக்கள் அச்சத்துடன் தங்கியிருந்தபோது, வீரர்கள் அங்குள்ள செல்வங்கள் அனைத்தையும் அச்சுறுத்தி அடிமட்டத்திற்குள் நுழைந்தனர்.
பகலோரத்தில் திசையில் பிரிந்திருந்த ஸ்வாமி தேசிகர், சில சிறுவர்களுடன் ஒரே கருணையோடு படைத்தலைத் தாண்டி, விழுங்கும் இரவையும் தாண்டி காவலின் கையில் சிறுவர்களுடன் சாமர்த்தியமாகக் காத்திருந்து, நெடிய பயணத்தின் வழியே ஆவிக்கால நம்பிக்கையுடன் சற்றும் தளராமல் ஜோதிஸ்குடி என்ற மலைப்பாதையில் ஓய்வெடுத்தார்.
அங்கு இறுதிக்கண் தன்னுடைய மறைபணியை முடித்து வைத்த பிள்ளை லோகாச்சாரியர், அர்த்திராவின் திருக்குறிப்பு நினைத்து பரமபதம் அடைந்தார். உடல் பிணைப்பும் மனக் கனவுமாக உயர்ந்து நிற்கும் அந்த சித்தத்துடன், அவரின் புகழின் சின்னமாக அப்பகுதியில் மங்கிய மண்டபத்திற்குள் அவர் அடங்கினார்.
அவரின் துணிச்சலும் தியாகமும் இன்றும் தமிழர் நெஞ்சத்தில் கன்னியாககான முத்திரையாகக் காட்சி தருகின்றது.
ஓங்கார ரூபா, ஓர்உயிர் தாங்கும்,
ஆராத அன்பால் அணைவோய் முருகா,
சிங்காரத் தோற்றம் சிறந்துழ லாளே,
சீர்கொடு காப்பாய், திருப்பாத பூவே!
அஞ்சுமலை மேல் அருள்செழித் தேவே,
அமுதமுங் காப்பாய், அகலா அன்பே,
கங்கை மகன் நீ, கணவளர் குகனே,
கண்கொடு காட்டாய், கருணைக் கடலே!
துன்பங்கள் தீர்த்திடு தூயவள் வேந்தா,
தாயின் தலையணைத் துணைதரும் நாதா,
ஆபத்துக் காளம் அணைந்திடும் வேளே,
ஆசைகொடு எம்மை ஆட்கொள்க நின்னே!
வள்ளி மணவாளன் மகிழ்ந்திடு வாழ்வே,
மண்ணில்வழி சீர்க்கும் மணிவிழி தேவா,
ஆறுமுகம் கொண்ட அணிமலை மாணா,
அடியேன் காத்தருள் அருள்தரும் தாயே!
ஞானத்தின் குன்றே, கண்ணினுள் சோதி,
வேதத்தின் ஊற்றாய் விளங்கிடும் தேவே,
தீமை விலக்கிடும் தெளிவொளி தாயே,
தெய்வத்தின் செம்மல் திருநீல மைந்தா!
Traveler of night, do not tire,
The dawn you seek is not so far,
In earth’s vast embrace, you roam a while,
And soon enough, will end this trial.
The shadows linger, but light draws near,
Morning breaks through night's last fear.
Though the day may fade and bend,
The sun's rise knows no end, no end.
Do not tire, O traveler, do not tire.
The silenced voices now will claim,
The rights they’ve longed for, without shame.
What needs to be done, let it be loud,
What needs to be said, say it proud.
To live half-dead, just breathing air,
Is not a life to live or bear.
Do not tire, O traveler, do not tire.
Chains will shatter, heavy and tight,
And fortunes will wake from slumber’s blight.
How long shall the looting reign,
How long will rust mar swords with stains?
This world will not stand for lies,
That everyone defies, defies.
Do not tire, O traveler, do not tire.
