படுக்கையில் பதமாய்ப் படர்ந்து விடு
கனிவாய்த் என்னைக் கவர்ந்து இழு.
எச்சில் மாற்றி உண்டு விடு - பின்
உடைக்கு மெதுவாய் விடை கொடு
உன்னையே எனக்கு உடுத்தி விடு
வியர்வை மழையில் பயிரை இடு.
எந்தன் உயிரை உறிஞ்சி எடு
உந்தன் உயிரால் நிரப்பி விடு.
Musings of a man who is constantly trying to give new perspectives to things we all seemingly know already.
இது தமிழ் மண்ணில் எந்நாளும் மலரும் ஒரு நினைவு. சுமார் எண்ணுறு ஆண்டுகளுக்கு முன், கொல்லிடம் ஆற்றங்கரையில் வாழ்ந்தோர் அங்கிருந்த பெருமாளின்...
No comments:
Post a Comment