Thursday, January 11, 2024

Panchagni

 

In the depths of the jungle, my hermitage calls,

Where the tall trees cradle shadows, sunlight falls.

A forty-five-day dance with fire's embrace,

No mortal taste, no cool water's chase.


The Panchagni soars, to a height of its own,

Reaching the heavens on embers that shone.

The world's ills whisper, a symphony of pain,

My penance echoes, washing the sinners' stain.


Forty-five dawns paint the forest gold,

Forty-five battles against deeds untold.

One final sunrise, a new-born day,

A new peace descends, only to stay.




No comments:

இது தமிழ் மண்ணில் எந்நாளும் மலரும் ஒரு நினைவு.

 இது தமிழ் மண்ணில் எந்நாளும் மலரும்  ஒரு நினைவு.  சுமார் எண்ணுறு ஆண்டுகளுக்கு முன், கொல்லிடம் ஆற்றங்கரையில் வாழ்ந்தோர் அங்கிருந்த பெருமாளின்...