நரசிம்மா, வரு, பரம பிதா!

நரசிம்மா, வரு, பரம பிதா!

சுத்த சிந்தை சிறப்பு நிதா!

இசைதருமோ, உனது கடைசின் போதா?

இருள் பொலிக்கும் எங்கள் விருட்ச நீயே!

அறிவொளி ஈசனே, ஆதிபுருஷா!

பிரம, இந்திரரின் புனித வழிபுருஷா!

பக்தரின் மடியில் புனித அன்புடனே,

ப்ரஹ்லாத சிந்தனையில் விளையாடி நிற்பவனே!

வீரனே! மலைகளில் எளிய மன்னா!

தீரனே! கொடி பொன் ஒளியின் தன்னா!

சூரியன் மிடற்றின் ஒளியைச் சூடா,

சுகமே தரும் உன் நாமம் பாடா!

தனிகர சிம்மம் தரும் நிகர் தெய்வம்,

கனியருள் வீசும் கடல் மணமேகம்!

அனையற்ற அருளால் அனுகம் காத்திடு,

மனமணக்கும் மாமலை யுகத்தில் வாழிடு!

Narsimha, Aagaccha! Divine Resonance: Muthuswami Dikshitar's Ode to Narasimha

I was listening to this wonderful song composed by Muthuswamy Dikshithar, in Ragam Mohanam. I started to listen like any normal song . And then realized that usage of the syllable RA way too often. At first glance I passed it off as an attempt by Dikshithar to provide the alliteration effect. Sure it does, but then I realized there perhaps could be more to it. Afer all, Dikshitar was a master of integrating lyrics with the tonal qualities of ragas, making each syllable contribute both meaning and melodic impact.

This kriti is a masterclass in phonetic artistry. Alliterative sequences like Svechha Svachha and Murahara Nagadhara. Rhythmic syllabic constructions that create natural musical flow. Strategic use of tempo variations, especially in the Madhyama Kalam section.

Here are the lyrics ( source: the Net). If you care for the meaning, I have given it at the bottom

Pallavi: Narasimha Agacha Para Brahma Puchha Svechha Svachha

Anupallavi: Hari Hari Brahmendradi Pujitatyachha

                     Parama Bhagavatha Prahlada Bhaktyachha

Charanam: Dheera Tara Ghatikachaleswara Saura Tara Hema Kotiswara

                     Veera Vara Manava Harisvara

Madhyama Kalam: Murahara Nagadhara Sarasija Kara

                                  Parama Purusha Pavanaja Subhakara

                                  Suruchira Kari Giri Varada Vichara

                                  Sarasa Guru Guha Hrudaya Saha Chara

As usual, I dug in, and found the following:

1) Association with Fire and Energy:

In Sanskrit phonetics, the consonant "Ra" is associated with Agni (fire) and Tejas (energy or brilliance). The repeated usage symbolizes the fiery and protective nature of Lord Narasimha, who embodies fierce energy in his mission to protect dharma. Note that the same sound is used in "Rudra" to indicate the urga swaroopam of Rudra ( and Narasimha here). 

2) Connection to Narasimha’s Role:

The syllable "Ra" resonates with Narasimha’s role as a destroyer of evil. In mythological terms, fire is purifying and destructive—a fitting parallel to Narasimha’s fierce avatar.

3) Subtle Mantra-Like Effect:

The frequent use of "Ra" can invoke a mantra-like vibration. In spiritual practices, such vibrations are believed to cleanse the mind, focus attention, and connect the devotee to the divine. This aligns with the song's devotional purpose.

In the rich tapestry of Carnatic music, few compositions capture the essence of divine devotion as magnificently as Muthuswami Dikshitar's Sanskrit kriti dedicated to Lord Narasimha. This profound musical narrative not only celebrates the fourth avatar of Vishnu but also serves as a sublime exploration of spiritual philosophy, poetic excellence, and musical artistry.

Historical and Geographical Context

Composed at the sacred Ghatikachalam (modern-day Sholingar in Tamil Nadu), this composition emerges from a specific geographical and spiritual landscape. The hill temple dedicated to Lord Narasimha becomes more than a mere location—it transforms into a metaphysical space where divine encounter and artistic expression converge.

Dikshitar's choice of Sanskrit transcends mere linguistic preference. Each carefully constructed compound word—like Dheera Tara Ghatikachaleswara—becomes a miniature philosophical treatise, demonstrating the language's capacity to encapsulate complex theological concepts within grammatical elegance.

Theological and Mythological Dimensions

Narasimha: The Protector-Destroyer Archetype. The composition portrays Narasimha as a multifaceted divine entity. A fierce protector of dharma. A compassionate savior.The ultimate reality transcending celestial hierarchies.

By invoking Prahlada's unwavering devotion, Dikshitar illustrates the transformative power of spiritual surrender.

But, beyond its musical brilliance, the composition explores profound metaphysical concepts:

1) The nature of divine will (Svechha)

2) Purity of spiritual essence (Svachha)

3) Interconnectedness of cosmic forces

Muthuswami Dikshitar's composition transcends temporal boundaries. It represents a sophisticated dialogue between the human and the divine, mediated through the sublime languages of music, poetry, and spiritual insight.

This kriti remains a testament to Carnatic music's extraordinary ability to transform complex theological narratives into accessible, deeply moving artistic experiences.

Word by Word meaning of the song

Pallavi

Narasimha Agacha – Narasimha, come here.; Para Brahma Puchha – (You are) the ultimate Brahman, the one who fulfills (requests).; Svechha Svachha – (You are) self-willed and pure.

Anupallavi

Hari Hari Brahmendradi Pujitatyachha – Hari, Hari! (You are) worshipped by Brahma and Indra.; Parama Bhagavatha Prahlada Bhaktyachha – (You are) bound by the supreme devotion of the great devotee Prahlada.

Charanam

Dheera Tara Ghatikachaleswara – (You are) the Lord of Ghatikachala, (known for your courage).; Saura Tara Hema Kotiswara – (You shine) like countless suns and golden splendor.; Veera Vara Manava Harisvara – (You are) the supreme Lord of brave and virtuous beings, the Lord Hari.

Madhyama Kalam

Murahara Nagadhara Sarasija Kara – (You are) the slayer of Mura, the bearer of mountains, and the one with lotus-like hands.; Parama Purusha Pavanaja Subhakara – (You are) the supreme being and the auspicious one to Hanuman (the son of Vayu).; Suruchira Kari Giri Varada Vichara – (You are) the benefactor of elegant acts, pondering on the welfare of the mountains.; Sarasa Guru Guha Hrudaya Saha Chara – (You are) the beloved companion residing in the heart of Subrahmanya (Guru Guha).

The full song in Sanskrit script, below:

पल्लवि

नरसिंह आगच पर ब्रह्म पुच्छ

स्वेच्छा स्वच्छ

अनुपल्लवि

हरि हरि ब्रह्मेन्द्रादि पूजितात्यच्छ

परम भागवत प्रह्लाद भक्त्यच्छ

चरणम्

धीर तर घटिकाचलेश्वर

सौर तर हेम कोटीश्वर

वीर वर मानव हरीश्वर

मध्यम कालम्

मुरहर नागधर सरसिज कर

परम पुरुष पवनज सुभकर

सुरुचिर करि गिरि वरद विचार

सरस गुरु गुह हृदय सह चर

Aghamarshana Suktham

Before I sent away my mother's body to the pyre, a month ago, the Vadhyar had, among other recitations and as part of the rituals, had recited the Aghamarshana Suktham. That stuck a chord in me. I had not noticed this, at the time of my father's death, but here I was reminded of what I had learnt. The Aghamarshana Suktham, after all, is part of the Mahanarayana Upanishad. I urge all of us to try and read the Mahanarayan Upanishad, since it is a treasure hove of many such Sukthams and axioms that are applicable to practical daily life.

Today, I had quizzed my guru about this. On why do we recite this suktham at the time of death. 

He explained that, according to our scriptures, there is a scope of revival of the dead, upto 3.5 maazhigais ( each naazhigai is about 24 minutes- 2.5 naazhigai is one hour). The body turns to a pretham ( dead body) only after this "cooling off period". Note that during the cremation mantra recitation, one still refers to the dead person by name, until the completion of the washing of the body with holy water, accompanied by the Aghamarshana Suktham recitation. Right after that, the usage of the word " pretham" kicks in , in all following mantras, and the poonal goes to the "Praacheena Veeedhi" mode. 

According to him, it is very beneficial if we recite this Suktham during the final moments of his/ her life, while giving Ganaga jalam etc. You will see why, below. 

Before you head off to read this, if you are a rationalist thinker, you would wonder:" The body is entering the fire anyway and becoming the ashes. the fire is the ultimate purifier. Why bother with water, the rivers, instead?" 

I believe there may be a rational response to that too, and I will try and touch upon that, subsequently. 

1) Background:

The Aghamarshana Suktam is a hymn from the Rig Veda and the Taittiriya Aranyaka, dedicated to purifying the self and absolving sins. The word "Aghamarshana" literally means "washing away sins" (Agha - sin, Marshana - cleansing or obliterating).

2) Importance in the Vedas and Hindu Way of Life

The Aghamarshana Suktam emphasizes the inherent divinity of the self and the possibility of purification through sincere invocation of the divine. It is rooted in the concept of Pavitrata (purity) and Kshama (forgiveness), both fundamental to Vedic philosophy.

In Hindu Life:

The hymn is central to many Vedic rituals, especially those involving purification of the self, surroundings, or objects. The recitation symbolizes washing away past misdeeds and preparing oneself to approach divine practices with a pure heart. This reflects the Hindu ethos of prayaschitta (atonement) and the cyclical nature of cleansing and renewal.

3) When to Recite:

The Aghamarshana Suktam is traditionally recited during the Snana (ritual bath) in Nitya Karma (daily rituals) or before performing significant Yajnas and Samskaras (life-cycle rituals). It is an essential part of Prayaschitta Karma (atonement rituals) to seek forgiveness for sins, intentional or unintentional.

My guru informs that everyone should recite this, at the time of daily ablutions, as a way to purify the body , mind and soul.

4) Purpose of Recitation:

Purification of the self: To cleanse one’s mind and body before sacred rituals.

Atonement: To absolve oneself from past sins, whether committed knowingly or unknowingly.

Spiritual upliftment: To invoke divine grace and re-align with spiritual values.

Environmental sanctity: When performed with water offerings, it symbolizes a collective purification of the surroundings and rivers.

5) Gist of the Aghamarshana Suktam

The Aghamarshana Suktam invokes the divine waters (Apah) as the source of life, purity, and absolution. The hymn extols the sanctity of water as the primal element that connects all life to the cosmos. It implores the waters to wash away sins, renew vitality, and offer spiritual insight. The key themes include:

The waters as givers of life and nourishment.

Acknowledging the interconnectedness of all beings through nature's cycles.Purification and the restoration of cosmic order (Rta). The role of water in physical and spiritual renewal.

Example Verse (Sandhyavandan Mantram):

"Apo hi stha mayo bhuvah, ta na oorje dadhatana, mahe ranaya cakshase."

"You are the source of happiness, O waters; grant us strength and nourishment, so we may perceive the highest truth."

This verse captures the hymn’s essence: a plea for cleansing and strength to pursue spiritual enlightenment.

Another line states: “May auspicious blessings reside here. The radiant light shines brightly; I am that light. That light is Brahman, and I am Brahman. Who I am—that is Brahman. I offer myself entirely in surrender; Svaha!”

The Aghamarshana Suktham bridges the physical and metaphysical, showing us that purification, whether of body, mind, or soul, is integral to realizing our ultimate identity. It reminds us that life’s elements—water, fire, and air—serve as tools to awaken to the timeless truth: Tat Tvam Asi (“Thou art That”). Let us embrace this hymn as a daily practice, inviting clarity, purity, and the realization of our oneness with the cosmos.

இது தமிழ் மண்ணில் எந்நாளும் மலரும் ஒரு நினைவு.

 இது தமிழ் மண்ணில் எந்நாளும் மலரும்  ஒரு நினைவு. 

சுமார் எண்ணுறு ஆண்டுகளுக்கு முன், கொல்லிடம் ஆற்றங்கரையில் வாழ்ந்தோர் அங்கிருந்த பெருமாளின் திருவிழாவைக் காண துயிலெடுக்காது விழித்திருக்கின்றனர். வாசல்கள் மலர்சேகரங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டு, திருவிளக்குகள் ஒளியூட்டும் அந்த இரவின் சீரழகின் கோலமும் கொண்டாட்டத்தின் மகோற்சவமும் எங்கும் திரளியிருந்தது. மக்களோ அந்த மகதோற்சவத்தில் பிரம்மிக்க, அதற்குக் காரணமான அச்சார்யர்கள் – ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகர், ஸ்ரீசுதர்ஷண சூரி – பெருமாளின் திருமுறை அனுஷ்டிக்க வந்திருந்தனர். அந்தக் கூட்டத்தில் வயதில் முதிர்ந்த பிள்ளை லோகாச்சாரியர், கண்ணீரின் மலர்ச்சியோடு பெருமாளைத் தியானித்துக் கொண்டிருந்தார்; அவரின் நெஞ்சம் பரம்பொருளின் திருவருளால் நிறைந்திருந்தது.

அந்த நிமிடம்தான் அது நிகழ்ந்தது. ஒருவன் ஓடி வந்து, பெரும் பயத்தில், “ஆசார்யரே! காவிரி நதிக்கரையில் துணி துவைத்தபோது காரணம் எதுவும் இல்லாமல் என் கழுதைகள் திடீரென ஓடிவிட்டன. அச்சத்துடன் எதற்காக என்றறியச் சென்றபோது குதிரைகளில் ஆயுதங்களை ஏந்திய பெரிய படை வருவதைப் பார்த்தேன். அவர்களது உடைமைகள் பார்த்தால் இவர்கள் முகலாயப்  படைவீரர்கள் போலக் தெரிகின்றனர். நம் திருத்தலத்துக்கும் நம் பெருமாளுக்கும் என்ன நேரும் என்று பயமாக இருக்கிறது,” என்றான்.

அதற்குள் அச்சு அஞ்சாமலிருந்த பிள்ளை லோகாச்சாரியர், மனம் கனிந்து, "பிரபஞ்ச நாதன் காத்துக்கொள்வார்," என்று திடமாகப் பேசினார். ஆனால் அவர்களின் மனம் அப்படியே உறுதியானாலும், அச்சார்யர்கள் அனைவரும் ஒன்று கூடி அந்தப் பயங்கர தருணத்தை எதிர்கொள்ளத் திட்டமிட்டனர். 

மூல விக்கிரகத்தைப் பாதுகாக்கவும், எதிரிகளின் திருவருள் பாசத்திற்கு உட்படாமல் தற்காத்துக் கொள்ளவும் மூன்று குழுக்களைப் பிரித்தனர். முதற்குழுவினருக்கு வழிநடத்த பிள்ளை லோகாச்சாரியர் தன் பரிவாரர்களுடன் பெருமாளையும் தாயாரையும் மூடிய பல்லக்கில் ஆழ்ந்த மரியாதையோடு தெற்கே எடுத்துச் செல்ல விரைந்து புறப்பட்டார். சுதர்ஷண சூரி, பின்னர் மண்டபத்தின் முகப்பில் ஒரு செங்கல் சுவற்றைக் கட்டிக் கொள்ளும்படி கற்றார்; அதனை நிரப்ப, பக்தர்களும் உதவினர். இந்த சுவற்றினால் பகைவரை திசை திருப்ப முடிந்தது.

மூன்றாவது குழு தேசிகரைக் காப்பாற்றி, சமயத்தின் பூர்விகத்தை புனிதமாகக் காப்பாற்றும் பொறுப்பில் இருந்தனர். இப்பெருமான் ராமானுஜரின் ஆணையோடு வரலாற்றின் தடம் சேமிக்க வேண்டிய ஸ்ருதப்ரகாசிகா என்னும் அரிய நூலை சுதர்ஷண சூரி, தனது குழந்தைகளின் பாதுகாப்போடு தேசிகரிடம் ஒப்படைத்தார். அதன்பின், பக்தர்கள் திரும்ப வீட்டிற்கு செல்லும்போது கண்ணீரில் ஆழ்ந்திருந்தனர்; அவர்களது மனம் அச்சத்தில் மூழ்கியிருந்தது.

அந்த இரவில், குடியிருப்பில் இருந்த மக்கள் அச்சத்துடன் தங்கியிருந்தபோது, வீரர்கள் அங்குள்ள செல்வங்கள் அனைத்தையும் அச்சுறுத்தி அடிமட்டத்திற்குள் நுழைந்தனர். 

பகலோரத்தில் திசையில் பிரிந்திருந்த ஸ்வாமி தேசிகர், சில சிறுவர்களுடன் ஒரே கருணையோடு படைத்தலைத் தாண்டி, விழுங்கும் இரவையும் தாண்டி காவலின் கையில் சிறுவர்களுடன் சாமர்த்தியமாகக் காத்திருந்து, நெடிய பயணத்தின் வழியே ஆவிக்கால நம்பிக்கையுடன் சற்றும் தளராமல் ஜோதிஸ்குடி என்ற மலைப்பாதையில் ஓய்வெடுத்தார்.

அங்கு இறுதிக்கண் தன்னுடைய மறைபணியை முடித்து வைத்த பிள்ளை லோகாச்சாரியர், அர்த்திராவின் திருக்குறிப்பு நினைத்து பரமபதம் அடைந்தார். உடல் பிணைப்பும் மனக் கனவுமாக உயர்ந்து நிற்கும் அந்த சித்தத்துடன், அவரின் புகழின் சின்னமாக அப்பகுதியில் மங்கிய மண்டபத்திற்குள் அவர் அடங்கினார்.

அவரின் துணிச்சலும் தியாகமும் இன்றும் தமிழர் நெஞ்சத்தில் கன்னியாககான முத்திரையாகக் காட்சி தருகின்றது.

தெய்வத்தின் செம்மல் திருநீல மைந்தா!

 ஓங்கார ரூபா, ஓர்உயிர் தாங்கும்,

ஆராத அன்பால் அணைவோய் முருகா,

சிங்காரத் தோற்றம் சிறந்துழ லாளே,
சீர்கொடு காப்பாய், திருப்பாத பூவே!

அஞ்சுமலை மேல் அருள்செழித் தேவே,
அமுதமுங் காப்பாய், அகலா அன்பே,
கங்கை மகன் நீ, கணவளர் குகனே,
கண்கொடு காட்டாய், கருணைக் கடலே!

துன்பங்கள் தீர்த்திடு தூயவள் வேந்தா,
தாயின் தலையணைத் துணைதரும் நாதா,
ஆபத்துக் காளம் அணைந்திடும் வேளே,
ஆசைகொடு எம்மை ஆட்கொள்க நின்னே!

வள்ளி மணவாளன் மகிழ்ந்திடு வாழ்வே,
மண்ணில்வழி சீர்க்கும் மணிவிழி தேவா,
ஆறுமுகம் கொண்ட அணிமலை மாணா,
அடியேன் காத்தருள் அருள்தரும் தாயே!

ஞானத்தின் குன்றே, கண்ணினுள் சோதி,
வேதத்தின் ஊற்றாய் விளங்கிடும் தேவே,
தீமை விலக்கிடும் தெளிவொளி தாயே,
தெய்வத்தின் செம்மல் திருநீல மைந்தா!

Do not tire, O traveler, do not tire.

Traveler of night, do not tire,

The dawn you seek is not so far,

In earth’s vast embrace, you roam a while,

And soon enough, will end this trial.

The shadows linger, but light draws near,

Morning breaks through night's last fear.

Though the day may fade and bend,

The sun's rise knows no end, no end.

Do not tire, O traveler, do not tire.

The silenced voices now will claim,

The rights they’ve longed for, without shame.

What needs to be done, let it be loud,

What needs to be said, say it proud.

To live half-dead, just breathing air,

Is not a life to live or bear.

Do not tire, O traveler, do not tire.

Chains will shatter, heavy and tight,

And fortunes will wake from slumber’s blight.

How long shall the looting reign,

How long will rust mar swords with stains?

This world will not stand for lies,

That everyone defies, defies.

Do not tire, O traveler, do not tire.

இந்த வாழ்வு கிடைத்தாலும் வெறுமைதான்.

 பொன்னாலும் பொலிவில்லை, ராஜ்யமும் நிறைவில்லை,

பொய் பெருமை தரும் பசுமைத் தோட்டங்கள்,

ஆணவ நெஞ்சத்தில் அரும்பும் பொற்கோட்டங்கள்,

இந்த வாழ்வு கிடைத்தாலும் வெறுமைதான்.

உடலும் உருகுகின்ற சலனமில்லாத பாரம்,

உறங்கும் உயிர்க்குள் ஏங்கும் அரணமில்லாத சுவாசம்,

அசரீரங்கள் போல ஆதங்கம் தோய்ந்த காலம்,

இந்த வாழ்வு கிடைத்தாலும் வெறுமைதான்.

அங்கம் அசையாமல் அதிர்ச்சி நிறைந்தே இருக்கும்

அணைக்கும் உறவுகளும் இறக்கும் உணர்ச்சிகளும்,

மண்ணில் வாழ்வதிலே மரணம் மலர்ந்து வரும்

இந்த வாழ்வு கிடைத்தாலும் வெறுமைதான்.

இளமை அழுகின்ற மாயவெடி விளையாட்டுகள்

இங்கே இருளில் கறுத்த காதல் கூளங்கள்

மரக்கின்ற வாழ்வில் மனம் பிளக்கும் சுவையாட்டுகள்

இந்த வாழ்வு கிடைத்தாலும் வெறுமைதான்.

நட்புக்கான நேசம் இல்லை, உண்மையின் ஒளியில்லை

உள்ளம் உறங்கும் வண்ணம் உறவுகள் மொழியில்லை

மதிப்பு மறந்த மனிதர் வாழ்வின் வழியில்லை

இந்த வாழ்வு கிடைத்தாலும் வெறுமைதான்.

எரிகின்ற தீயில் இட்டுப்போடு இவ்வுலகை

எரியும் இருண்ட பாழ்கோட்டையை மறைத்து விடு

நம் கண்முன் இருட்டில் அணைந்து விடட்டும்

இந்த வாழ்வு கிடைத்தாலும் வெறுமைதான்.

What can I offer, what can I give

 Blooming flowers laugh and sway,

Scenting the garden, lighting the way.

Colors dancing, radiant hues,

Bathing the path in nature's views.

Intoxicating nectars draw near,

Fluttering spirits without fear.

What can I offer, what can I give,

To these enchanting sights that live?

Teardrops and sighs, a bittersweet grace,

All that I have to leave in this place.

Melancholic notes, a yearning refrain,

As I gaze upon beauty, aching with pain.

Why dwell in sorrow when there’s so much to teach?

 I’ve felt life’s weight, its endless chase,

Yet here I stand, unbowed in grace.

Like waves that shape the rugged shore,

Life sculpts my spirit, more and more.

Yes, shadows linger, yet joy’s in reach—

Why dwell in sorrow when there’s so much to teach?

Let laughter heal, let music flow,

Let joy, like dawn, dispel my shadowed woe.

The light I seek, I’ll find it still—

A spark in darkness, a quiet thrill.

I’ll carry dreams, however small,

Bound by a hope that outshines all.

Though I’ve loosened hope’s frail thread before,

Today I weave it back once more.

No bitter words, no grief I’ll bear—

For strength grows steady with each care.

நாளை பிறந்தாலும் நம்பிக்கை இல்லை!

கண்கள் கசிந்தாலும் கணமொன்றில் தள்ளி,

கனவுகளை துவட்டும் கல்லென வாழ்க்கை,

வாழ்வின் சுமையை வீசக் காத்திருக்கும்,

வீரம் தேடுகிறோம் வலியுறும் நெஞ்சில்.

இன்பம் சலிக்கையில் துன்பமே பாடும்,

இளைப்பாற நினைப்பதும் ஏமாற்றமே!

இன்பம் தந்திடு, சுகத்தைச் சொல்வேன்,

இதழின் சிரிப்பால் இதயம் மயங்குமே!

வாழ்ந்தது எதற்கென வாழ்வின் வழியில்,

காயங்கள் கொடுத்ததே வாழ்ந்ததின் பயனென,

எதையும் தாங்குமோ எனக்குள் இருந்தால்,

இனியும் தாங்குமோ வாழ்க்கையின் பிணையைக்.

காலம் கடந்தது நம்பிக்கையின் பிணையால்,

கல்லான நெஞ்சின் கசிவுகள் தீர்ந்தது,

நொடியில் நீக்கினோம் நம்பிக்கையின் நூல்,

நாளை பிறந்தாலும் நம்பிக்கை இல்லை!

The Longer I Go, The Less Money Matters

 The Longer I Go, The Less Money Matters
===============================

----Dilip


I rose from humble, rugged roots,

With pockets bare but dreams in boots.

Through trials fierce, through loss and gain,

I climbed my way, endured the strain.

And now I stand where once I aimed,

Yet feel this peak, this prize, unnamed.

For the longer I go, the less the money matters—

The soul finds weight in things that shatter.

The finest feasts lose taste with time,

The swiftest cars seem slow to climb,

No mansion walls, no views so high,

Can soothe the heart or satisfy.

I’d trade it all—the grandest cost—

For one soft night, in burdens lost.

To lay my head with ease unfound,

Where peace and quiet thoughts surround.

A sleep so pure, without desire,

No guilt, no greed, no frantic fire,

Just calm—a mind at last set free—

The longer I go, the less gold means to me.

For one night’s rest, profoundly deep,

To drift through dreams, in gentle sleep.

காலமெனும் கடலிலே

 குறள் வெண்பாக்கள் ஓதி குரல் கம்மும் பள்ளியிலே

நிறை மதியம் போல நின்ற நினைவுகள் கண் கூசுதே!

தென்னை மரம் ஏறியதும் திருட்டுப் பழம் பறித்ததுவும்

மின்னல் என மறைந்துவிட்ட மேனிநிறக் காலமடா!

கன்னிப் பருவத்திலே கவலையற்ற நாட்களிலே

என்னை மறந்தோடிய இன்ப நதி வேகமடா!

வீட்டுப் படிப்பு வெறுத்து  வெதும்பிய நெஞ்சத்துடன்

நாட்டுப் புறத்து விளையாட்டில் நயந்தோடும் வேளையிலே

கூட்டுக் குருவி கூட்டம் கூவி அழைத்த பொழுதெல்லாம்

காட்டுப் பறவையாய்க் கலந்தோடிப் போனதுவே!

பாட்டி சொன்ன கதைகளில் பாஞ்சாலி சபதமெல்லாம்

நாட்டியமாய் ஆடியதும் நடுமுற்றம் கோலமிட்டு

ஓட்டையிட்ட பானையிலே ஊறுகாய் போட்டதுவும்

தீட்டிய வண்ணக் கனவாய்த் திரும்பவும் வந்ததுவே!

அம்மி மீது அரைத்தெடுத்த சட்னி சுவை நாவினிலே

செம்மண் களிமண்ணோடு சிற்பங்கள் செய்ததுவும்

வெம்மையிலே வெயிலாடி வேப்பமரக் கீழினிலே

அம்மா அழைப்பதற்குள் அலைந்தோடிப் போனதுவே!

பொங்கல் தினம் புதுப்பானை பொங்கிவரும் சந்தோஷம்

மங்களமாய் கோலமிட்டு மாட்டுக்குத் தொழுவத்தில்

தங்கமென நீறு  பூசித் தலையெல்லாம் வகுந்தெடுத்து 

சங்கீத மேளத்தோடு சதுரகிரி போனதுவே!

முருங்கைமர உச்சியிலே முறித்த காய் வீழ்ந்ததுவும்

கரும்புத் தோட்டத்திலே கள்ளத்தனம் செய்ததுவும்

வரும்போது தண்ணீரில் வழுக்கி விழுந்ததுவும்

திரும்பிப் பார்க்கையிலே திகட்டாத நினைவுகளே!

கிணற்றங்கரை ஓரத்தில் கிளிஞ்சல்கள் பொறுக்கியதும்

மணற்பாங்கில் கோயில்கட்டி மனமெல்லாம் மகிழ்ந்ததுவும்

பணம்பார்க்கும் இக்காலம் பரிதவிக்க வைக்குதடா

இணைபிரியா நினைவுகளை ஏந்திக்கொண்டு நிற்குதடா!

விதியின் விளையாட்டு

வானம் விழுந்தாலும் வாழ்க்கை நடக்குமடா

ஊனம் வந்தாலும் உள்ளம் துடிக்குமடா!

தேனும் கசப்பானால் தீர்வு கிடைக்குமடா

கானல் நீரானால் காதல் பிறக்குமடா!

போரும் வரட்டுமே பூக்கள் மலர்ந்திடுமே

சேரும் விதியெல்லாம் சிந்தை மகிழ்ந்திடுமே!

பாரும் சுமையானால் பாசம் கனிந்திடுமே

நேரும் துயரெல்லாம் நெஞ்சில் அடங்கிடுமே!

கண்ணீர் பெருகினும் காதல் வளர்ந்திடுமே

மண்ணில் விழுந்தாலும் மன்னன் எழுந்திடுவான்!

விண்ணை முட்டினும் வேதனை தாங்குவோம்

பண்ணாய் இசைத்திடும் பாதை நடப்போமே!

எந்தன் உயிரானால் என்றும் உனக்காகும்

சிந்தும் கண்ணீரும் சிங்கார மாகிடும்!

வந்த விதியெல்லாம் வாழ்வின் பரிசாகும்

சொந்த நெஞ்சமே சோகம் மறந்திடும்!

A virtuous journey

 Engulfed in depths of humility's sea,

Truth-filled, freed from pride’s decree.

In peace and kindness, he stands tall;

The first pure step, the rise of all.

Through honesty and a teacher’s care,

By steady heart and purity rare,

With self-restraint as his guide,

He climbs the second step with pride.

From senses’ sway, he breaks away,

Releasing ego’s stubborn sway.

He knows life’s end and birth anew;

The third path opens with wisdom’s view.

With love for all, untouched, set free,

A soul of pure simplicity.

By wisdom’s lamp, his heart is bright;

Truth’s essence glows in endless light.

In solitude’s quiet, he finds his peace,

Avoids the throngs, their noise does cease.

With even mind, in grace he stands,

Graced by virtues, divine and grand.

In envy’s absence, compassion’s tide,

With equal love he walks beside,

With friendship true, his heart attains

The sixth step on life’s sacred plains.

In wisdom’s call, in acts divine,

In prayer’s light his soul does shine.

With faith’s embrace, his path is led,

To seventh step, by spirit fed.

With faith in freedom’s sacred goal,

With self-surrendered, whole and whole,

He moves on high to the loftiest place,

Touched by truth and eternal grace.

As rivers to the sea unite,

He reaches freedom's boundless light.

Like lotus leaves in waters pure,

Untouched he stands, from bonds secure.

॥ द्वात्रिंशद्गुणसोपानम् ॥

अमानित्वाम्बुधौ मग्नः सत्यदम्भविवर्जितः।

अहिंसाक्षान्तिसंयुक्तः प्रथमं पदमश्नुते॥

आर्जवाचार्यसेवाभ्यां शौचस्थैर्यसमन्वितः।

विनिग्रहेण चात्मस्य द्वितीयं सोपमार्चति॥

इन्द्रियार्थेषु वैराग्यं त्यक्त्वाहंकारवासनाम्।

जन्ममृत्युजराज्ञानी तृतीयं मार्गमाप्नुयात्॥

असक्तिः सर्वभूतेषु अनभिष्वङ्गसंयुता।

आत्मज्ञानप्रदीपेन तत्त्वज्ञानं प्रकाशते॥

एकान्तसेवया शान्तः जनसंसर्गवर्जितः।

समचित्तं समाश्रित्य दैवीं सम्पदमश्नुते॥

अमात्सर्येण दयया समताकारुणान्वितः।

मैत्रीभावं समाश्रित्य षष्ठं सोपानमाप्नुयात्॥

ज्ञानयोगो ध्यानयोगः कर्मयोगस्तथैव च।

भक्तियोगसमायुक्तः सप्तमं पदमश्नुते॥

मोक्षसाधनमार्गेण ब्रह्मनिष्ठासमन्वितः।

आत्मनिवेदनेनैव परमार्थं समश्नुते॥

यथा नदी प्रवाहेण सागरं प्राप्नुयाद् ध्रुवम्।

तथा गुणानुसारेण मोक्षमार्गं प्रपद्यते॥

पद्मपत्रमिवाम्भस्थं निर्लेपं तिष्ठते यथा।

तथा सर्वगुणैर्युक्तः मुक्तः संसारबन्धनात्॥

1. Foundational Virtues (मूल गुण)

अमानित्व (Amānitva) - Humility/absence of pride

अदम्भित्व (Adambhitva) - Freedom from hypocrisy

अहिंसा (Ahimsa) - Non-violence

क्षान्ति (Kshānti) - Forbearance/patience

2. Mental Disciplines (मानसिक अनुशासन)

आर्जव (Ārjava) - Straightforwardness

आचार्योपासना (Āchāryopāsana) - Service to the spiritual teacher

शौच (Shaucha) - Cleanliness (internal and external)

स्थैर्य (Sthairya) - Steadfastness

3. Spiritual Practices (आध्यात्मिक साधना)

आत्मविनिग्रह (Ātmavinigrah) - Self-control

इन्द्रियार्थेषु वैराग्य (Indriyārtheshu Vairāgya) - Detachment from sense objects

अनहंकार (Anahamkāra) - Absence of ego

जन्ममृत्युजराव्याधिदुःखदोषानुदर्शन (Janma-mrityu-jarā-vyādhi) - Perception of evil in birth, death, old age, disease

4. Knowledge Path (ज्ञान मार्ग)

असक्ति (Asakti) - Non-attachment

अनभिष्वङ्ग (Anabhishvanga) - Freedom from entanglement

आत्मज्ञान (Ātmajñāna) - Self-knowledge

तत्त्वज्ञानार्थदर्शन (Tattvajñānārtha-darshan) - Understanding the meaning of truth

5. Devotional Qualities (भक्ति गुण)

एकान्तसेवा (Ekāntasevā) - Solitude

अरतिर्जनसंसदि (Aratir-janasamsadi) - Aversion to crowds

नित्यं च समचित्तत्वम् (Nityam cha samachittatvam) - Constant evenness of mind

दैवी सम्पत् (Daivī Sampat) - Divine qualities

6. Social Virtues (सामाजिक गुण)

अमात्सर्य (Amātsarya) - Absence of envy

दया (Dayā) - Compassion

समता (Samatā) - Equanimity

कारुण्य (Kāruṇya) - Mercy

7. Higher Consciousness (उच्च चेतना)

ज्ञानयोग (Jñānayoga) - Path of knowledge

ध्यानयोग (Dhyānayoga) - Path of meditation

कर्मयोग (Karmayoga) - Path of selfless action

भक्तियोग (Bhaktiyoga) - Path of devotion

8. Supreme Realizations (परम अनुभूति)

मोक्षसाधन (Mokṣasādhana) - Means of liberation

ब्रह्मनिष्ठा (Brahmanishthā) - Steadfastness in Brahman

आत्मनिवेदन (Ātmanivedana) - Self-surrender

परमार्थ (Paramārtha) - Supreme goal

உள்ளத்தின் யோகமே!

வானத்து மேகமே - என்

    வாழ்க்கையின் தேகமே

ஊனத்தை போக்கிடும் - நீ 

    உள்ளத்தின் யோகமே!

      

தேனொத்த மொழியினால் - என்

    சிந்தனை அழியுதே

ஊனொத்த உலகினில் - இந்த

    உண்மையை அறியுதே!

மண்ணுக்குள் விதையெல்லாம் - போல

    மனதுக்குள் கதையெல்லாம்

கண்ணுக்குள் நிறையெல்லாம் - அந்த

    கருணையின் பிறையெல்லாம்!

காற்றோடு பறந்திடும் - பூவின்

    கதறலைப் பார்த்ததும்

வீற்றிருந்த மனிதனின் - வீணான

    விதிகளும் தோற்றதும்!

பொன்னான பொழுதெல்லாம் - நம்

    புன்னகை விழுதெல்லாம்

மின்னலாய் மறைந்திடும் - பின்

    மீண்டுமே பிறந்திடும்!

நேற்றைய கனவெல்லாம் - இன்று

    நினைவாக மாறுமே

காற்றைப்போல் உறவெல்லாம் - நாளை

    கதையாக ஓடுமே!

வாழ்க்கையின் பாதையிலே - நாம்

    வருத்தம் கொள்ளாதே

தாழ்வென்ற எண்ணமதை - மனம்

    தாங்கிக் கொள்ளாதே!

நம்பிக்கை பூக்குதடா!

 கண்ணீரின் முத்துக்களை காற்றிலே தூவுகையில் 

மண்ணீரும் மனமெல்லாம் மழையென்று நனைகிறதே 

விண்ணோடு விளையாடும் வெண்ணிலவின் ஒளியிலே 

பெண்ணாகி நிற்கின்றது பேரழகு இயற்கையே!

தென்றலின் தேன்மொழியில் தெரிகிறது காதலடா 

குன்றெனும் கனவுகளில் குடியேறும் ஆசையடா 

நின்றிடும் நினைவுகளில் நெஞ்சமெல்லாம் பூக்கையிலே 

ஒன்றாகி உயிரோடு உருகுது பாதையடா!

மேகங்கள் கண்ணீரை மழையாக்கி பொழிகையிலே 

யோகங்கள் யாவுமே யுகமாக மலர்கின்றன 

ராகங்கள் நெஞ்சினிலே ரசமாக கரைகையிலே 

வாகாக வானமெல்லாம் வண்ணமயம் ஆகுதடா!

பனித்துளி பவளமாய் பதிந்திருக்கும் பூவிதழில் 

கனித்திடும் காதலெல்லாம் கவிதையாய் மாறுதடா 

தனித்திடும் தருணங்கள் தழுவிவரும் போதினிலே 

மனிதனின் மௌனமெல்லாம் மந்திரமாய் ஓதுதடா!

சிலிர்த்திடும் சிறகுகளாய் சிந்தனைகள் பறக்கையிலே 

மலர்ந்திடும் மனதினிலே மகரந்தம் தூவுதடா 

கலங்கிடும் கண்களிலே கனவுகளின் தேனூறி 

நலங்களை நாடியே நம்பிக்கை பூக்குதடா!

ஆனந்தம் கொள்வோமே

காலையில் கதிரவன் கனிந்து விழிக்கையிலே

மாலையும் மலர்களும் மனம் மகிழ்கின்றனவே

வேலைகள் விரைந்தோடி வெற்றி தருகின்றன

சாலையில் சலனமிலா சாந்தம் நிறைகின்றதே

பூக்களின் புன்னகையில் பொன்மயம் காட்டுதடா

நோக்கினில் நுண்மையாய் நோக்கம் விளங்குதடா

தேக்கிய தெளிவினிலே தீர்வுகள் தோன்றுதடா

ஆக்கிய அறிவினிலே ஆனந்தம் ஊறுதடா

மண்ணிலே மனிதனுக்கு மாண்புகள் வேண்டுமடா

எண்ணிலே எழில்மிகுந்த ஏற்றம் வேண்டுமடா

கண்ணிலே களிப்புமிக்க காட்சி வேண்டுமடா

பண்ணிலே பரவசமாம் பாடல் வேண்டுமடா

வாழ்க்கையின் வசந்தத்தை வணங்கி வரவேற்போம்

தாழ்வில்லா தன்னம்பிக்கை தந்து முன்னேற்றம்

சூழ்நிலை சுகமளிக்க சோதனை தாண்டுவோம்

ஆழ்மனம் அமைதியுடன் ஆனந்தம் கொள்வோமே

हस्ती की आँखों में कई रंग गहरे होते हैं।

 

खामोश चेहरे पर हैं हज़ारों पहरे होते हैं। 

हस्ती की आँखों में कई रंग गहरे होते हैं।

ज़िंदगी की राहों पे जो मोड़ मिलते हैं हमें, 

कुछ तो सुनहरे होते हैं, कुछ तो ज़हरे होते हैं।

हर एक लम्हा कुछ कहानी कह के जाता है यहाँ, 

कुछ पल तो ठहरे होते हैं, कुछ पल नहरे होते हैं।

मौसम की तरह बदलते इन रिश्तों को देख ज़रा, 

कुछ दिन बहरे होते हैं, कुछ दिन लहरे होते हैं।

आँखों में सपने सजा के चलते हैं लोग सभी, 

कुछ तो अधूरे होते हैं, कुछ तो पूरे होते हैं।

दिल के मुसाफ़िर हैं कई, पर राह के राही नहीं, 

दूर होकर भी कोई दिल के बहुत नहरे होते हैं।

'मनन' ये ज़िंदगी की बात समझ ले ज़रा, 

कुछ लोग बेवजह ही इतने क़हरे होते हैं।

மான் வினை

மானைத் துரத்தி மதியைத் தொலைத்தார்

வானில் உலவும் வழியை மறந்தார்

தேனைத் தேடித் திசையெலாம் அலைந்து

ஊனைப் போக்கி உயிரையும் இழந்தார்.

பரதன் கண்ட பசுமான் பின்னே

பரமன் தந்த பணியை மறந்தான்

கருணை மிக்க கடமை விட்டே

கனவின் பின்னே களைத்து விழுந்தான்.

இராமன் கண்ட இலங்கு மானும்

இராவணன் வைத்த இடறல் தானும்

பிராணப் பிரியைப்  பிரிய வைத்து

புராணக் கதையாய்ப் போனது கண்டோம்.

பரீட்சித் மன்னன் பார்த்த மானும்

பாவக் காலம் பரவக் காரணமாய்

துரித கதியில் துயரம் தந்து

துன்பக் கலியை தோற்று வித்தது.

துஷ்யந்தன் கண்ட தூய மானும்

சகுந்தலை கடுஞ் சாபம் தந்து

கற்பின் மிக்க காதல் மறந்து

கண்ணீர் வடிய, காலம் போனது.

அழகாய்த் தெரியும் ஆசை எல்லாம்

அழிவின் வாசல் ஆகும் என்றே

வழியில் தெரியும் வானவில் போலே

வாழ்வை வீணாய் வதைக்க வேண்டாம்.

பரதன் - ஜட பரதன் ( பாகவத மஹா புராணம்)

मृगतृष्णा

 कुरङ्गलोचनं दृष्ट्वा मृगं कान्तारवासिनम् ।

धावन्ति मानवाः सर्वे यथा चन्द्रं मृगाङ्कितम् ॥१॥

भरतो मृगमन्विष्य त्यक्तवान् ज्ञानसाधनम् ।

रामो रक्षोमृगं दृष्ट्वा वैदेहीं खेदितो भृशम् ॥२॥

परीक्षिन्मृगयायातः कलिकालं समानयत् ।

दुष्यन्तश्चापि शकुन्तां विस्मृतो मृगधावनात् ॥३॥

मरीचिका यथा दूरे जलवद्भाति भूतले ।

तथैव मृगरूपेण मोहयन्ति च मानवान् ॥४॥

मृगतृष्णेव संसारे भ्रमयन्ति मनः सदा ।

यो धावति स नश्यति यस्तिष्ठति स जीवति ॥५॥

कमलं पद्मपत्राक्षं यथा भ्रमरमोहनम् ।

तथैव मृगशावाक्षं जगन्मोहनकारणम् ॥६॥

Seeing the doe-eyed deer dwelling in the forest,

All humans chase it like the moon marked with a deer.

Bharata, pursuing the deer, abandoned his path of wisdom,

Rama, seeing the demon-deer, deeply lost his Vaidehi.

Parikshit's hunt brought forth the Kali age,

And Dushyanta too forgot Shakuntala from deer-chasing.

Like a mirage that gleams like water in the distance on ground,

So too in deer's form do they delude mankind.

Like the deer's mirage in this world, forever deceiving the mind,

Who runs perishes, who stands still, survives.

As the lotus with eyes like petals deludes the bee,

So too the fawn-eyed one causes world's delusion.

The boundless self

 In realms where golden horns gleam bright,

I seek His soothing sight.

Like dewdrops cleansing morning's face,

Grant me, O Lord, your boundless grace.

From sins that cling like shadows dark,

From deeds that leave a scarlet mark,

Wash me clean as wind-swept skies,

Purge the poison from my lies.

Thoughts like serpents, words like thorns,

Deeds that make the angels mourn,

Let Indra's lightning strike them down,

Let Brihaspati's wisdom drown

The folly of my mortal ways,

As Savita ignites new days.

To Agni in the waters deep,

To Indra on his cosmic steep,

To Varuna, lord of the sea,

I bow in humble reverence, free

From pride that blinds, from greed that binds,

Seeking truth that forever shines.

Like rivers rushing to the sea,

May cruelty from my heart flee.

Let overindulgence wane,

Like mist before the morning's reign.

With gentle touch, of Varuna's hand,

Absolve me, help me understand

The unity of all that is,

The source of sorrow and of bliss.

Sinless as a newborn's smile,

Pure as moonbeams on a tile,

Light as feathers in the breeze,

I rise above life's stormy seas.

To heaven's vault, a shimmering dream,

Where oneness flows in golden stream.

O sacred rivers, Ganga's might,

Yamuna's dance in pale moonlight,

Sarasvati's wisdom-laden flow,

Harness your powers, and help me grow.

From Sutlej's strength to Indus' grace,

In your embrace, I find my place.

Truth and cosmic law entwined,

From fiery will and focused mind,

Gave birth to night's star-spangled veil,

And oceans deep where secrets sail.

Time emerged, a spinning wheel,

Days and nights in endless reel.

The Sun and Moon, celestial eyes,

Watch over earth and painted skies.

From heaven's dome to earth's green breast,

All beings blink, all seeking rest

In Varuna's arms, so wide and strong,

Where right dissolves the stains of wrong.

May Vasus' breath like spring's sweet air,

May Varuna's love, beyond compare,

May every force that healing brings,

Purify all creeping things.

For in the midst of joy and strife,

Dwells the Protector of all life.

In realms where worthy souls ascend,

Where golden light and spirit blend,

Beyond death's reach, a shining goal,

There lies the home of every soul.

From earth to sky, a bridge of gold,

Leads to truths as yet untold.

I am the mist, the gleaming light,

The Brahman's song in deepest night.

I am the drop, the cosmic sea,

The boundless self, eternally.

In offering myself to Me,

I find at last that I am free.

From the dust of stars we rise,

With joy we paint the azure skies.

In ocean's roar and eagle's flight,

In dawn's first blush and soft twilight,

The king of worlds his scepter wields,

As life's grand tapestry reveals.

Like a bull both strong and pure,

On wisdom's fleece, forever sure,

The essence of all joy and mirth,

Exalts our souls, reveals our worth.

We are the drop, we are the whole,

In clarity, we find our goal.

ஈசன் அருளினால்!

 

கங்கையும் யமுனையும் காவிரி நதிகளும்

பொங்கிடும் சரஸ்வதி பூமியில் ஓடிடும்!

மங்காத புண்ணியம் மாநதி தந்திடும்!

எங்கும் நிறைந்திடும் ஈசன் அருளினால்!

ஆண்டவன் படைத்தனன் ஆதியில் எல்லாம்!

வேண்டிய பொருள்களை விண்ணிலும் மண்ணிலும்!

தூண்டிடும் ஒளியினைச் சூரியன் சந்திரன்

ஈண்டிய அறிவினை எல்லோர்க்கும் தந்தனன்!

உண்மையும் நேர்மையும் ஊற்றெடுத்து ஓங்கிட

வண்மையாய்த் தவத்தினால் வந்தன காலங்கள்!

கண்ணுக்குத் தெரியாக் கடலினில் தோன்றிய

எண்ணற்ற உயிர்களை ஏற்றம் பெறச் செய்தான்!

மண்ணிலே புழுதியும் வானிலே மேகமும்

கண்ணுக்குத் தெரியாக் கருணை வடிவமும்

எண்ணற்ற உயிர்களை ஈடேற்றும் தெய்வமும்

நண்ணிட வேண்டுமே நாளும் நமக்கருள்!

பொன்முடி வருணனே! பொங்கும் அருள் தாருமே!

மன்னிய தீர்த்தமும் மாசற வேண்டுமே!

என்னுடல் பாவங்கள் எல்லாம் அகற்றிடு!

நன்னெறி காட்டிடு நாளும் எனக்கருள்!

சிந்தையால் சொல்லினால் செய்கையால் செய்ததைத்

தந்திடு மன்னிப்பைத் தாரணி காக்குமோர்!

இந்திரன் வருணனும் ஈசனும் சூரியன்

வந்திடும் தூய்மையை வாழ்வில் அளிக்குமே!

அக்கினி அப்புவே! ஆற்றல் மிகுந்தவா!

மிக்க வணக்கங்கள் மேதகு தேவர்க்கே!

தக்க நீர் தன்மையைத் தாங்கிய வாழ்விலே

புக்கிடும் தீமைகள் போக்கிட வேண்டுமே!

கொடுமையும் கேடுகள் கூடிய செயல்களும்

அடியொடு நீங்கிட ஆற்றல் தருவாயே!

படியிலே நல்லவன் பாவம் அகன்றவன்

முடிவிலே வானவர் முற்றும் அடைந்திட!

தூய்மையின் வடிவமாய்த் தோன்றிடும் ஒளியினை

நேயமாய் அணைத்திடும் நெஞ்சினை நான் பெற!

தாயவள் அன்பினைத் தந்திடும் பிரம்மமே!

ஆயிரம் கோடியாய் ஆனந்தம் தந்திடு!

தீமைகள் அகன்றிடத் தேவர்கள் காக்கவே!

பூமியில் நல்லவர் புகழ்பெற வாழ்கவே!

நாமெலாம் ஒன்றென நாடிடும் உணர்வினால்

ஓமென ஓங்கிடும் உயர்வினை அடைந்திட!

தெய்வீக மகவே!

 கரு சுமந்து காலம் கழித்த கருணை மூர்த்தி

உரு கொண்ட உன்னத உணர்வின் ஊற்றே

பெரு வலியால் பெற்றெடுத்த பேரன்பின் கனியே

திரு மடியில் தவழ்ந்தெழுந்த தெய்வீக மகவே!

குரு மனையில் குடியேறி குவலயத்தை மறந்து

வரு கனவில் வானவர்போல் வந்து நின்று அழைத்தாய்

திரு முகத்தில் கண்ணீரால் திளைத்தழுத போதில்

பெரு வணக்கம் பெற்றோர்க்குப் பேணிச் செய்குவேனே!

அருள் தந்த அன்னையர்க்கு ஆற்றிடா கடனை

பொருள் கொண்டு போற்றவில்லை புண்ணிய நீரால்

மருள் தீர்க்கும் மந்திரமும் மறந்துவிட்டேன் நானே

இருள் சூழும் வேளையிலே எந்தாய்! காத்தருள்வாய்!

माँ-बाप से सोते हैं

 कभी आँसू छलकते हैं, कभी अरमान रोते हैं,

वही बच्चे बड़े होकर, क्यों माँ-बाप से सोते हैं?

कष्टों का पर्व है वो, जब माँ के गर्भ में होते हैं,

सहे जो माँ ने दुःख सब, कहाँ बच्चे वो ढोते हैं?

शगुरु की शिक्षा पाई, पर याद नहीं वो पल,

माँ ने जो दी दुआएं, वो दिल से नहीं खोते हैं।

माँ को ना तर्पण दिया, ना मृत्यु पर जल डाला,

अब दिल में पश्चाताप है, क्यों दूर हम होते हैं?

माँ ने कहा था बेटा, तू मोती मेरी आँखों का,

मैंने दिया बस सूखा अनाज, हाय दिल क्यों रोते हैं?

India’s Path to a $50 Trillion Economy: Insights from Japan and China

I had a dream, overnight. A dream which saw India as a 50 trillion dollar economy in 2047, the 100th year of our Independence. Am writing this, lying down in my bed. After all, I hate to move away from sweet dreams. 

In the pursuit of significant economic growth, history provides valuable lessons. Japan's economic rise between 1970 and 1995 saw its GDP increase from $215 billion to $5.51 trillion, achieving an impressive Compound Annual Growth Rate (CAGR) of approximately 13.5%. During this period, inflation fell from 8% to 1%, and the yen appreciated considerably against the US dollar, moving from 160 to 85 USDJPY. 

Likewise, China's economic liberalization under Deng Xiaoping in 1979 triggered remarkable growth.

Today, India’s GDP stands at $4 trillion. To reach the ambitious target of a $50 trillion economy by 2047—marking its 100th year of independence—India would need to sustain a CAGR of 11.6%. 

Although this goal is bold, Japan and China's experiences suggest that such growth is possible with the right strategy and execution.

Key Factors for Success:

1. Comprehensive Reforms: Achieving this level of growth will necessitate wide-ranging reforms across multiple sectors, supported by strong political determination. Some reforms will succeed, while others may face setbacks, requiring flexibility and persistence. I am not getting into that debate right now, and please, do not start off with “but India has politicians, and many other challenges” etc etc. Inspite of problems of their own nature, other countries have done it. There is no reason for us not to do an encore'.

2. Econometric Viability: From a purely econometric standpoint, reaching the $50 trillion target is feasible, given historical examples of rapid economic expansion. That will require us to grow at 11.5% CAGR for the next 23 years. Impossible? Look at Japan and China, and think again. 

3. Population and Per Capita GDP: With India’s population currently at 1.45 billion and growing at an annual rate of 1%, a GDP of $50 trillion by 2047 would translate into a per capita GDP of approximately $27,500—far exceeding that of many developing economies.

4. Inflation Management: Controlling inflation below 5% will be vital. The current administration's efforts over the past decade in curbing inflation are commendable, though a deeper discussion on the methods employed is needed.

5. Currency Stability: To achieve this growth, India must limit currency depreciation to less than 1% annually—significantly better than the 3.3% depreciation seen over the past decade and the 4.7% rate in the decade prior.

6. Energy and Exports: While renewable energy will reduce India’s reliance on imported oil for energy, a $50 trillion economy will still require substantial oil imports for petrochemical needs. Increasing exports, particularly in manufacturing, will be critical in balancing this demand—mirroring the export-driven growth models of Japan and China. And we are nowhere near that, at the moment.

7. Sector-Specific Reforms: While this article provides a high-level overview, in-depth discussions of necessary reforms across specific sectors are essential to charting a successful path forward.

Reaching a $50 trillion economy by 2047 presents both challenges and opportunities for India. Drawing lessons from the economic transformations of Japan and China, India can craft strategies tailored to its own context. This journey will demand sustained effort, strategic reforms, and a strong commitment to overcoming hurdles. However, the potential rewards—a more prosperous, resilient economy—are well within reach for India’s future.

ஆயுதங்களின் ஒளி

 

கருவிகள் கைகளில் கனவுகள் நெஞ்சினில்

அறிவின் ஆயுதம் அன்பின் வெளிச்சமாய்

தொழிலின் தெய்வமாய் துலங்கும் நாளிது

ஆயுத பூஜையின் அருட்  பெரும் விழா

வாள் முதல் வில் வரை வண்ண மலர்களால்

பூசை செய்கின்றோம் புனிதம் கொள்கின்றோம்

கல்வி கேள்விகள் கருத்தின் ஆழங்கள்

எல்லாம் ஆயுதம் எழில் கொள் வாழ்க்கையில்

மண்ணில் மக்களாய் மலர்ந்த நாம் எல்லாம்

விண்ணை நோக்கியே வீறு கொள்கின்றோம்

ஆயுதங்களால் அமைதி காக்கின்றோம்

காயும் நெஞ்சங்கள் கசிந்து நெகிழட்டும்

தெய்வ ஒளியினால் திகழும் உலகமே!

Whispers of Desire

In love's soft breeze, we rise above,

Two hearts entwined, bound by love,

Man and woman, joy they find,

A world of wonders intertwined.

Yet who can know the path ahead,

Where dreams take root, or fears are fed?

The future's veil, a mystery tight,

Beyond today's uncertain light.

Though youth may fade, as seasons show,

Shall love return, or will it go?

With age, do we embrace delight,

Or chase the warmth of fleeting light?

Through storms, our boat may sway and bend,

But hope and sorrow still contend,

For time's own thread, we cannot see,

What lies beyond is yet to be.

Desire flows like waves at sea,

We dance along, both wild and free,

A ship of dreams we glide and sail,

In life's vast winds, we weave our tale.

इश्क़ का सफ़र

 इश्क़ का सफ़र है, आसान कहाँ होता,

दिलों का मिलना, फ़रमान कहाँ होता।

हर घड़ी में उलझन, हर राह है मुश्किल,

इक ख़्वाब सजीला, अरमान कहाँ होता।

आशिक़ की तमन्ना, दरिया की रवानी,

तूफ़ान का रुख़, परवान कहाँ होता।

हमने जो चाहा, वो पाया नहीं लेकिन,

हर हाल में जीना, इम्तिहान कहाँ होता।

ग़म से गुज़र के, जो सुकून मिले दिल को,

वो रातों का चैन, फ़रहान कहाँ होता।

दुनिया के हिसाब में सब ठीक है लेकिन,

जो दिल की सदा हो, बयान कहाँ होता।

राहें हैं अंधेरी, मंज़िल भी अधूरी,

हर एक क़दम पे, इनाम कहाँ होता।

तू साथ है मेरे, ये ख़ुश्बू सी हवा है,

दूरी में भी तुझसे, पनाहाँ कहाँ होता।

इक रोज़ ख़तम होगा ये खेले तमन्नाओं का,

इस खेल में जीते, नादान कहाँ होता।

हम दर्द को जीते, हमने तो यही पाया,

दिल के सफ़र में, दरमियान कहाँ होता।

கருத்து ஒன்று, பாக்கள் பல

மூலப்பா 
=======

மங்கள மூர்த்தியே மனதில் வந்தனை 

பொங்கிடும் பக்தியால் புகழ்ந்து பாடினேன் 

தங்கமே ரத்தினம் தருவ தெல்லாமும் 

அங்கையில் கொண்டுனை அணைந்து வந்தனன் 

சங்கையில் லாதுனை சரணம் என்றிடும் 

பொங்கிடும் தாசனை புரந்து காத்திடு 

மங்காத கீர்த்தியாய் மகிமை கொண்டவா 

தங்கிட வேண்டுமே தயவு செய்தருள்

====================================

இதை பல்வேறு யாப்புகளில் பாடினால் எப்படி இருக்கும்? இதோ !

கலிப்பா
=======

மங்கள மூர்த்தியே மனமார வணங்கினேன்

பொங்கிடும் பக்தியால் புகழ்பாடல் பாடினேன்

தங்கநற் செல்வமும் தரணியின் பொன்னும்நான்

அங்கையில் ஏந்தியே அடியேனும் வந்தனன்

சங்கையற் றுன்னடி சரணென்று சார்ந்தனன்

பொங்கிடும் ஆசையால் பொருந்தியே நின்றனன்

மங்காப் புகழ்கொண்ட மாதவா கேட்டருள்

தங்குக என்னுளே தயவுடன் வந்தருள்

கங்குல்போல் துன்பங்கள் கரைந்திட வேண்டுமே

பொங்கொளி யாகியே பொலிந்திடல் வேண்டுமே

அங்கணா உன்னருள் அளித்திடல் வேண்டுமே

மங்களம் பொங்கிட மகிழ்ந்திடல் வேண்டுமே 

வெண் பா
=======

மங்கள மூர்த்தியை மாமனத் துள்ளே

பொங்கு பெரும்பக்தி பூத்திட -- அங்கையில்

பொன்னும் மணியுமாய்ப் போற்றிவந் தேத்துவேன்

என்னுயிர்க் காவலா ஏற்றருள் -- துன்னிய

தாசனைக் காத்தருள் தங்குக நீயென்றன்

ஆசை தணிவித்தே ஆள்

ஆசிரியப்பா

==========

மங்கள மூர்த்தியே மாமன மலரில்

தங்கிய தெய்வமே தண்ணருள் புரிவாய்

பொங்கிடும் பக்தியால் போற்றி நின்றேத்தி

அங்கையில் பொன்னொடு மணியும் ஏந்தி

வந்தனன் அடியேன் வாழ்த்தி நின்றேத்த

சிந்தையில் குடிகொண்ட செல்வமே யருள்வாய்

என்றும் நின்னடி ஏத்தும் அடியார்க்

கன்பொடு துணைநின்று ஆள்வாய் எந்தாய்

மங்காத புகழ்கொண்ட மாதவா கேட்டருள்

பொங்கிடும் ஆசையால் பூரித்து நின்றேன்

தங்கிட வேண்டுமே தயவுடன் என்னுள்

பொங்கிடும் இன்பமும் பொலிவும் தந்தே

வஞ்சிப்பா

=========

மங்கள மூர்த்தி

தங்கும் மனத்தில்

பொங்கும் பக்தி

அங்கை நிறைய

பொன்னும் மணியும்

என்னும் காணிக்கை

உன்னைப் போற்றி

வந்தேன் ஏத்தி

தாசன் நானே

ஆசை தீர

வாசம் செய்வாய்

நேசம் காட்டி

புகழ்கொள் தெய்வம்

மகிழ்வு தந்து

அகமும் புறமும்

தகவு செய்வாய்

மருட்பா

======

மங்கள மூர்த்தியே மனமார வணங்குவேன்

பொங்கிடும் பக்தியால் புகழ்ந்திடும் அன்பனேன்

தங்க மணிகளால் தந்திடும் காணிக்கை

அங்கையில் ஏந்தியே அணைந்துநின் றேத்துவேன்

சங்கையில் லாதுனைச் சார்ந்திடும் தாசனேன்

பொங்கிடும் ஆசையால் பொருந்தியே நிற்பனால்

மங்காப் புகழ்கொண்ட மாதவா கேட்டருள்

தங்குக என்னுளே தயவுடன் வந்தருள்

பொங்கொளி யாகவே பொலிந்திடச் செய்திடு

மங்களம் யாவையும் மகிழ்வுடன் நல்கிடு

அன்பினால் உன்னடி அடைந்தேன் அருள்செய்வாய்

இன்பமே துன்பமே எதுவரினும் காப்பாய்

A Tender Testament

With loving hands, like petals soft and light,

Inscribe my name within your temple bright.

Let my soul's song, a melody so sweet,

In your heart's chambers endlessly repeat.

Learn well the rhythm of my life's refrain,

Let it, like chimes, in your footsteps remain.

In your grand palace, guard my chattering bird,

With tender touch, its loving chirps be heard.

Bind fast my token, as dawn binds the dew,

Upon your golden bracelet, gleaming new.

Forget not, dear, to pluck my blooming flower,

To grace your locks, like stars in evening's bower.

Paint with vermilion, bright as love's first blush,

A dot upon your brow, in holy hush.

Blend my heart's fragrance with your skin's perfume,

My life and death in your glory consume.

அகத்தின் ஆலயத்தில்

அன்பே! என் பெயரை அகத்தின் ஆலயத்தில்

அழகாய் எழுதிடு ஆழ்ந்த காதலால்

இன்பக் கீதமெல்லாம் இதயம் நிறைய

இசைக்கும் சிலம்பொலியில் ஏந்தி ஒலிக்கட்டும்

அரசி! உன் கோயில் அகன்ற முற்றத்தில்

அமரும் என் கிளியைக் காவல் காத்திடு

பரிவால் அணைத்திடு பாசம் பொங்கிட

பொன்னின் வளையலில் பூட்டு என் பரிசை

மலரின் மொட்டொன்றை மருவச் செய்வாய்

மணக்கும் கூந்தலிலே மறவா நினைவாய்

நிலவும் சிந்தூரம் நெற்றி அணியும்

நினைவாய் உன்னுடலின் நறுமணம் ஆகும்

உயிரின் இன்பமும் உடலின் துன்பமும்

ஒன்றாய்க் கலந்திட ஓங்கும் பேரன்பில்

தயங்கா நெஞ்சமே தழுவிக் கொள்ளடி

தனித்த என் உயிரை தாங்கும் தஞ்சமே 

हमसे पूछिए

 दरिया से क्यूँ खफ़ा है नदी, हमसे पूछिए,

आँखों की शर्म की कहानी हमसे पूछिए।

गुलशन को छू न पाए सबा, ये तो जानिए,

हर फूल की जवानी हमसे पूछिए।

पायल की झंकार में राज़ है कोई,

ठुमरी की मस्तानी हमसे पूछिए।

साहिल पे मौज आए तो दिल धड़कता है,

ये इश्क की रवानी हमसे पूछिए।

बारिश में भीग जाए तो क्या होता है,

ये प्यार की कहानी हमसे पूछिए।

सितार-ए-दिल बजाकर गज़ल गाते हैं हम,

मोहब्बत की ज़ुबानी हमसे पूछिए।

'साहिल', तुम्हारी महफ़िल में क्या होता है,

हर शाम की शायरानी हमसे पूछिए।

फितरत-ए-इंसान की दास्तान

 फितरत-ए-इंसान की दास्तान सुनाता हूँ मैं, 

हर किरदार का इक बयान सुनाता हूँ मैं।

बिल्ली, बंदर, मगरमच्छ की आदत क्या है, 

सब इंसान में एक समान सुनाता हूँ मैं।

जन्म से मौत तलक की कहानी है अजब, 

जीते जी जुदा, मरते दरमियान, सुनाता हूँ मैं।

दिन-दहाड़े चोरों को शाही लिबास ढांपे, 

ग़रीब पर लगे इल्ज़ाम का ज्ञान सुनाता हूँ मैं।

ज़िंदगी का हिसाब न समझ पाए कोई, 

दौलत की तलाश में सरगर्दान, सुनाता हूँ मैं।

बाज़ार में झूठी कहानियाँ बिकती हैं, 

धोखे की दुनिया का अरमान सुनाता हूँ मैं।

'गामड़िया', क्या फ़ायदा अब कुछ कहने का, 

बस यही पुरानी पहचान सुनाता हूँ मैं।

हे मूर्ति, तू क्या है?

 हे मूर्ति, तू क्या है? कलाकार की आत्मा की अभिव्यक्ति

पत्थर से निकली तू, कवि के मन की अभिव्यक्ति। 

मंदिर तेरे लिए बना, भगवान ने मुझे बनाया

दोनों में है प्यार, यही है भक्ति की अभिव्यक्ति। 

मज़दूर की मेहनत से तू आकार पाती

उनके पसीने में है श्रम की अभिव्यक्ति। 

पहाड़ से तू आई, पत्थर से तराशी गई

प्रकृति और मानव के मिलन की अभिव्यक्ति। 

'गामड़िया' कहता है, मूर्ति में है जीवन का सार

हर छेनी का निशान है भावना की अभिव्यक्ति। 

दुनिया की सच्चाई

 

धरम और न्याय की बातें करते हैं, लेकिन क्या है सच्चाई

इतिहास गवाह है, पर कौन समझे इस दुनिया की सच्चाई। 

माँ का प्यार भुलाकर, अपने को वीर कहलाते हैं

छल-कपट में लिप्त, कहाँ है उनके दावों की सच्चाई। 

बेज़ुबान औरतों के जीवन में ज़हर घोलते हैं

कर्म और भाग्य का रोना रोते, कहाँ है उनकी सच्चाई। 

ईश्वर पर दोष मढ़ते हैं, अपनी गलती छिपाते हैं

मुँह पर एक, दिल में दूसरी, क्या है इनकी सच्चाई। 

इन बातूनी वीरों से सावधान रहना ज़रूरी है

आँख खुली रखनी होगी, तभी समझ पाएंगे सच्चाई। 

धोखे की दुनिया में एक दिन ऐसा भी आएगा

जब हर तरफ होगी केवल अच्छाई और सच्चाई। 

क़ब्र में एक पैग़ाम

सूरज ढले, गाँव सोए, क्या कहें हम ज़िंदगी की बात

खामोशी में गूँजती है मौत की सदियों पुरानी बात। 

पेड़ों की छाँव में सोते हैं वो जो कभी थे ज़िंदा

मिट्टी में मिल गए, अब क्या करें उनकी यादों की बात। 

गरीबी ने रोका उनको, न जाने क्या-क्या कर सकते थे

किसी में था राजा बनने का दम, किसी में कवि की बात। 

समंदर की गहराई में छिपे मोती की तरह थे वो

बिना देखे, बिना जाने चली गई उनकी अनकही बात।  

सादगी से जीए, चुपचाप चले गए इस दुनिया से

उनके नाम पत्थर पर लिखे, यही है उनकी आखिरी बात। 

कौन नहीं चाहता याद किया जाए उसे जाने के बाद

हर किसी के दिल में होती है अपनी पहचान की बात। 

प्रकृति की गोद में लेटे हुए, ख्व्वाबें  थीं उनकी दोस्त

कभी पेड़ के नीचे, कभी पहाड़ी पर, बस यही थी उनकी बात। 

एक दिन वो भी चले गए, जैसे सब चले जाते हैं

कब्र पर लिखा है उनका नाम, बस यही है आखिरी बात। 

ऐ 'गामडिया', तू भी एक दिन जाएगा इसी तरह

तेरी कविता में रहेगी तेरी और सबकी कहानी की बात। 

न था अस्तित्व

न था अस्तित्व, न अनस्तित्व का लेश,

न आकाश था, न वायु का परिवेश।

किसने ढका था? किसकी थी शरण?

कहाँ था जल का अथाह गहन?

न मृत्यु थी, न अमरता का वास,

न दिन था, न रात का आभास।

एक तत्व श्वासहीन स्वयंभू,

उससे परे न कुछ और वस्तु।

आदि में तम से तम आच्छादित,

सब कुछ था जल में अप्रकाशित।

शून्य से वह एक उत्पन्न हुआ,

तप की महिमा से संजीवित हुआ।

काम ही था जो पहले उपजा,

मन का प्रथम बीज वही रचा।

सत्-असत् का बंधन ढूँढ़ा ज्ञानी,

हृदय में खोजा, बुद्धि से जानी।

फैली किरणें तिरछी सारी,

ऊपर क्या था, नीचे क्या भारी?

बीजधारी शक्तियाँ महान,

नीचे सामर्थ्य, ऊपर उत्थान।

कौन जाने, कौन कह सकता?

कहाँ से आई यह विश्व-रचना?

देव भी तो पीछे आए हैं,

कौन जाने कैसे बन पाए हैं?

यह सृष्टि कहाँ से उपजी है?

रची गई या स्वयं बनी है?

जो इसका स्वामी स्वर्ग में विराजे,

वही जाने, या वह भी न जाने।

இருந்ததுமில்லை இல்லாததுமில்லை

 இருந்ததுமில்லை இல்லாததுமில்லை

இருளுமில்லை எங்கும் வெளியுமில்லை

பொருந்திய காற்றும் போகுமிடமுமின்றி

புவியுமில்லை புகலிடமும் யாதுமின்றே

மரணமுமில்லை மாறா அமுதமுமில்லை

மாலையுமில்லை மலரும் பகலுமில்லை

இரவும் பகலும் எண்ணற்ற காலமாய்

இயங்கா நிலையில் ஏகமாய் நின்றதே

ஆதியில் இருளே அனைத்தையும் மூட

அறிவற்ற நீரில் அனைத்தும் மூழ்கியதே

சோதியற்று சூனியமாய் சுருங்கிய அவ்வுலகம்

சுடரொளி வெப்பத்தால் சுயமாய்த் தோன்றியதே

காமம் முதலாய் கருத்தினில் தோன்றி

கனவாய் உருவாய் கண்ணில் தெரிந்ததே

ஞானிகள் உணர்ந்தார் நடுவில் ஓர் கயிறு

நல்லதும் தீயதும் நாடோறும் பிணைப்பதை

மேலதோ கீழதோ மேதினி எங்கணும்

மேவிய சக்தி மிகுந்து பரவியதே

ஆக்கல் காத்தல் அழித்தல் மூன்றும்

அருவமாய் உருவமாய் அமைந்து நின்றதே

எங்கிருந்து வந்தது இவ்வுலகப் படைப்பு?

எவரால் உண்டானது இயற்கையின் அமைப்பு?

தெய்வங்கள் கூட தெரிந்திலர் இரகசியம்

தெளிவாய் உரைப்பார் தெரிந்தவர் யாருளர்?

உலகின் தோற்றம் உண்மையில் எப்படி?

உயர்ந்தோன் படைத்தானோ உதாசீனமாய் நின்றானோ?

அலகில் வானில் அமர்ந்திருப்பவனே

அறிவான், ஒருவேளை அவனும் அறியானோ?

நட்சத்திர நர்த்தனம்

கிருத்திகை கீர்த்தியுடன் காக்கும் அக்னி

கெழுமிய தெய்வீக இந்திரியமே

பரிதியின் கதிர்களாய்ப் பரவும் ஒளியே

பல்லுலகும் பாதுகாக்கும் பரம்பொருளே!

ரோகிணியாய் ரோஜைமிகு பிரஜாபதியின்

ராணியவள் விசுவரூபி விளங்கிடுவாள்

வீரியமாய் வாழ்வளிக்கும் விதம்புரிவாள்

வேள்வியினில் வேண்டுகிறோம் வெற்றிதர!

மிருகசீரிஷம் மேவும் சோமராஜன்

மென்மையுடன் மங்களமாய் மலர்ந்திடுவான்

பெருகிவரும் பேரின்பப் பெருவாழ்வை

பிறங்கிடவே பிரியமுடன் பேணிடுவான்!

ஆர்த்திரையில் அருள்புரியும் அதிருத்திரா

ஆக்கினைகள் அகற்றிடுவாய் அன்புடனே

நேர்த்தியுடன் நீக்கிடுவாய் நோய்களையும்

நீடூழி நிலைத்திடவே நேயமுடன்!

புனர்பூசம் பொலிவுடனே பூரித்திட

புண்ணியமாய்ப் புதுவாழ்வு பொங்கிவரும்

கனிவுமிகு காவலியாய்க் காத்திடுவாள்

கருணையுடன் கைகூட்டும் கடவுளவள்!

திருவோணம் திகழ்ந்திடவே தேவகுரு

திசைமுழுதும் திறம்பெருக்கித் திளைத்திடுவார்

வருபகையை வாட்டியழித்து வலிமைதந்து

வாழ்வெங்கும் வளம்பெருக்கி வழிகாட்டும்!

ஆயில்யம் ஆதரிக்கும் அரவுகளே

அகிலமெலாம் அமைதிபெற அருள்புரியும்

தாயகமாய்த் தரணிமுதல் தானகமும்

தழைத்திடவே தண்ணருளால் தந்திடுமே!

மகம்விளங்க மாண்புமிகு முன்னோர்கள்

மனம்குளிர மகிழ்ந்தருளி மலர்ந்திடுவார்

அகமகிழ அன்புடனே அழைத்திடுவோம்

அருள்வழியில் அனைவருமே அணிதிரள்வோம்!

கோமகளே!

 வேதம் வளர்க்கும் வெந்தழலே! வேண்டுகிறோம்

ஓதும் சோமம் ஊற்றிடவே - பகைவர்

சாய்ந்திடவே சந்நிதியில் சரணடைந்தோம்

தீர்ந்திடுமே துன்பங்கள் தேடிவரும்!

அக்னிபோல் ஒளிரும் அம்பிகையே! அருள்தவத்தால்

மிக்கவளே! மேன்மையுறும் வீரியத்தால்

துர்க்கை என்னும் தோகையரே! துணைபுரிய

நற்கதியை நல்கிடுவாய் நாடிவந்தோம்!

அக்கினியே! ஆபத்தை அகற்றிடுவாய்

மிக்கபுகழ் மேவிவரும் மெய்ப்பொருளே!

தக்கவரம் தந்திடுவாய் தளராத

புக்கியுடன் பூமியெலாம் பொலிவுறவே!

ஜாதவேத! ஜெயமளிப்பாய்! சகலதுயர்

போதமுடன் போக்கிடுவாய் புனிதமுடன்

ஆதரவாய் அத்ரிபோல் அழைத்திடுவோம்

காதலுடன் காப்பாற்று கருணையுடன்!

போர்க்களத்தில் புகழ்பெற்ற பொற்கொடியே!

ஆர்ப்பரிக்கும் அக்னிதேவா! அழைக்கின்றோம்

சீர்க்கமுடன் செல்வமெலாம் சேர்த்திடுவாய்

பார்க்குமிடம் பாதுகாப்பாய் பரிவுடனே!

தொன்மையான தூயவனே! தொழுதிடுவோம்

இன்னருளால் ஏற்றமிகு இறையவனே!

தன்னுடலை தழைத்திடவே தந்திடுவாய்

பொன்னுலகம் போற்றிடவே புரிந்திடுவாய்!

கோமகளே! கோவிந்தா! குலவிவரும்

நாமங்கள் நவிற்றிடுவோம் நண்ணியபின்

வானுலகின் வாசல்தனில் வந்துநிற்போம்

ஞானமுடன் நலம்பெருக நாடிடுவோம்!

காத்யாயனி! கன்னிகுமரி! கருணைமிகு

தூய்மையுறு துர்க்கையென தோத்திரிப்போம்

ஆத்மஞான அருள்தந்து அழைத்திடுவாய்

மோட்சபதம் மூன்றுலகும் முழங்கிடவே!

நவராத்திரி - 1

 

அருள்மாரி பொழியும் அம்பிகை நீ - மாயை

அகற்றிடும் அன்னையே அழகின் வடிவே!

திருநேத்ரம் மின்னிட தேஜோமயமாய் - வந்து

திரிபுரை நீ காக்க திகழ்கின்றாய் தாயே!

சூரபத்மன் வீழ்த்திய சக்தி வடிவே - எங்கும்

சூழ்ந்து காக்கும் சிம்ம வாகினியே!

வீராங்கனை நின்னடி வணங்குகின்றோம் - எல்லா

வரங்களும் அருள்வாய் வல்லமை மிக்கோய்!

காலாதி காலமும் காக்கும் காளி - எங்கள்

கண்ணாய் நீ விளங்கும் கருணைக் கடலே!

மூலாதார யோகப் பொருளே தாயே - எங்கள்

முழுமையான பாவம் முற்றும் அழிப்பாய்!

ஞாயிறு போல் ஒளிரும் நற்றாய் முகமே - எங்கள்

நன்மைக்காய் வளர்க்கும் நாயகி நீயே!

மஹிஷனை வென்ற மாபெரும் சக்தி - எங்கள்

மனமெல்லாம் காக்க மகிழ்ந்து வருவாய்!

====

நவராத்திரி- 2

 நவராத்திரி நாளினிலே நாயகியை நினைவோம் 

நவகுண ஒளியால் நம்மை நிறைத்திடும் தேவி! 

கணங்கள் காக்கும் கானனவாசினி கயிலைநாயகி 

கருணைக் கடலாய் காலமெலாம் காத்திடுவாள்!

துர்கையாய் வந்து துயரினை நீக்குவாள் 

சக்தியாய்த் திகழ்ந்து சகலமும் போற்றுவாள் 

மஹிஷனை வீழ்த்தி மானுடம் உயர்த்திடும் 

சூரனை அழித்து சூரியனாய் ஒளிர்வாள்!

சமரவீராங்கனை சமுதாயக் காவலி 

விரதம் காக்கும் விழிப்புணர்வின் தேவி 

கலைமகள் சரஸ்வதி கற்றலின் ஊற்றே 

இலக்குமி தாயே இன்பம் அருள்வாயே!

காளியாய்க் காலத்தை வென்றிடும் அன்னை 

அம்பிகை அடைக்கலம் அனைவரும் தேடுவோம் 

தேவியே எம் தாயே தீமையை அழிப்பவள் 

அகிலம் புகழும் அன்னையை வணங்குவோம்!

Appeal for Donations for the Renovation of Sri Someshwarar Kovil, Anthagudi

 

Dear Devotees and Well-Wishers,

Namaskaram!

As many of you know, the Paramacharya of Kanchi had long emphasized the importance of worshiping three forms of deities for every Hindu: Ishta Devatha (Personal Deity), Kula Devatha (Family Deity), and Grama Devatha (Village Deity). While we regularly honor our Ishta and Kula Devathas, our Grama Devathas—particularly in our native village of Anthagudi, Nagai District—have faced neglect over the years.

Anthagudi is home to nine Kovils: Vadakku Theru Sri Gyanapradhayaka Vinayagar Kovil, Madaththu Sri Amrutha Ganeshwarar Kovil, Sri Ayyanar Kovil, Sri Veeran Kovil, Sri Pidari Amman Kovil, Sri Mariamman Kovil, Sri Kaliamman Kovil, Sri Someshwarar (Shiva) Kovil, and Sri Lakshminarayana Perumal Kovil.

Due to economic migration, many families have moved out of Anthagudi, leaving the Kovils with little support. Over the past 50 years, the once-vibrant Kovils have struggled to sustain even basic daily rituals, let alone renovations. As a result, these vital centers of Sanatana Dharma have fallen into disrepair.

Village Kovils are the lifeblood of our spiritual heritage, essential for the sustenance of Sanatana Dharma, especially in rural areas. They offer not only a space for prayer but emotional and spiritual balance, especially during times of hardship such as natural disasters, droughts, or personal difficulties. Well-maintained Kovils help prevent conversions to other faiths and foster community cohesion.

In line with the vision of the Paramacharya, we had taken it upon ourselves, as a community, to renovate these sacred spaces and conduct Kumbhabhishekam ceremonies, ensuring that they continue to serve future generations. 

Over the past two decades, thanks to the efforts of a few selfless and dedicated individuals still residing in Anthagudi and a few others supporting actively from outside, daily poojas are now being performed in most Kovils, and several have undergone much-needed renovations. 

So far, we have completed the renovation and Kumbhabhishekam for:

• Vadakku Theru Sri Gyanapradhayaka Vinayagar Kovil

• Madaththu Sri Vinayagar Kovil

• Sri Ayyanar Kovil

• Sri Veeran Kovil

• Sri Pidari Amman Kovil

• Sri Mariamman Kovil

• Sri Kaliamman Kovil

Now, we are pleased to inform that the renovation and Kumbhabhishekam of Sri Someshwarar Kovil is planned for February 2025. Details of the exact date and other logistics will be communicated once firmed up. The necessary civil work is already underway, and we aim to complete it in time for the grand ceremony in the Tamil month of Thai/ Maasi. Following this, we hope to proceed with the renovation of Sri Lakshminarayana Perumal Kovil in 2026, fulfilling our commitment to restore all Kovils in Anthagudi, and hand over this divine ordinance to the next generation for ongoing upkeep and improvements. 

The estimated cost for the renovation of Sri Someshwarar Kovil is approximately Rs. 20 lakhs. While we have submitted an application for Rs. 1.5 lakhs from the Tamil Nadu HR&CE Department, the majority of the funds will need to come from the broader Anthagudi community, both residents and those now living elsewhere, as well as kind-hearted donors from neighboring villages.

We humbly appeal to you to contribute as generously as you can toward this noble cause. The Kovil's restoration depends on your support. Your donation, no matter the size, will make a significant difference in bringing this 1,500-year-old Kovil back to its former glory.

Below are the bank details for your contributions:

Name: Mohan Ramachandran Ramados Subramanian

ISFC CODE: CIUB0000033

Account No: 500101012665198

Let us come together to ensure that this Kovil, a beacon of spiritual strength for countless generations, continues to thrive for years to come.

Thank you for your continued support and generosity.

With heartfelt gratitude,

The Anthagudi Kovil Renovation Organizers

ஆந்தகுடி ஸ்ரீ சோமேஸ்வரர் கோவில் புதுப்பிப்பு நிதி திரட்டல் மனு

ஆந்தகுடி ஸ்ரீ சோமேஸ்வரர் கோவில் புதுப்பிப்பு நிதி திரட்டல் மனு

அன்புடையீர், வணக்கம்!

காஞ்சி பரமாச்சார்யர் ஒரு இந்துவின் வாழ்வில் மூன்று விதமான தேவதைகளின் வழிபாடு மிக முக்கியமானது என்பதை பல ஆண்டுகளாக வலியுறுத்தி வந்துள்ளார் . அவை இஷ்ட தேவதை (தனிப்பட்ட தேவதை), குல தேவதை (குடும்ப தேவதை), மற்றும் கிராம தேவதை (கிராம தேவதை). நாம் எங்கள் இஷ்ட மற்றும் குல தேவதைகளை வழிபடுவதற்கு அடிக்கடி நேரம் ஒதுக்கினாலும், நம் சொந்த கிராமமான நாகை மாவட்டம் ஆந்தகுடியின் கிராம தேவதைகள் கடந்த பல ஆண்டுகளாகப்  புறக்கணிக்கப்பட்டுள்ளன.

ஆந்தகுடியில் ஒன்பது கோவில்கள் உள்ளன: வடக்கு தெரு ஸ்ரீ ஞானப்ரதாயக விநாயகர் கோவில், மட த்து ஸ்ரீ அம்ருத கணேஸ்வரர் கோவில், ஸ்ரீ ஐயனார் கோவில், ஸ்ரீ வீரன் கோவில், ஸ்ரீ பிடாரி அம்மன் கோவில், ஸ்ரீ மாரியம்மன் கோவில், ஸ்ரீ காளியம்மன் கோவில், ஸ்ரீ சோமேஸ்வரர் (சிவன்) கோவில் மற்றும் ஸ்ரீ லட்சுமி நாராயண பெருமாள் கோவில்.

பொருளாதார மாற்றத்தால், ஆந்தகுடியில் இருந்து பல குடும்பங்கள் வெளியேறி விட்டன, இதனால் கோவில்களுக்கு ஆதரவு குறைந்துள்ளது. கடந்த 50 ஆண்டுகளில், ஒருகாலத்தில் சக்திவாய்ந்த கோவில்கள் அன்றாட பூஜைகளை கூட நடத்த முடியாத நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளன. இதனால், இந்த முக்கியமான ஸநாதன தர்மத்தின் மையங்கள் சேதமடைந்துள்ளன.

கிராம கோவில்கள் நம் ஆன்மீக பாரம்பரியத்தின் உயிர்நாடியாகும், குறிப்பாக கிராமப்புறங்களில் ஸாநாதன தர்மம் நிலைத்து நிற்க அவசியமாகின்றன. இவை பிரார்த்தனைக்கு மட்டுமின்றி, இயற்கை பேரிடர்கள், வறட்சி, அல்லது தனிப்பட்ட சிரமங்களின் நேரங்களில் ஆவுடைய நிம்மதியையும் சமநிலையையும் தருகின்றன. நன்றாக பராமரிக்கப்பட்ட கோவில்கள் மதமாற்றத்தை தடுக்க உதவுகின்றன, மற்றும் சமுதாய ஒற்றுமையை வளர்க்கின்றன.

பரமாச்சார்யரின் இந்த கண்ணோட்டத்தை நாம் கையில் எடுத்துக் கொண்டு, இந்த புனித ஸ்தலங்களை புதுப்பித்து, கும்பாபிஷேக நிகழ்வுகளை நடத்தி, எதிர்கால தலைமுறைகளுக்கு சேவை செய்ய உதவ வேண்டும் என்பதற்காக செயலில் இறங்கியுள்ளோம். கடந்த 20 ஆண்டுகளில், ஆந்தகுடியில் வாழும் சில தன்னார்வத் தொண்டர்கள் மற்றும் வெளியூரிலிருந்து ஆதரவு வழங்கும் சிலர் மூலம், பெரும்பாலான கோவில்களில் அன்றாட பூஜைகள் நடைபெற்று வருகிறது, மேலும் சில கோவில்கள் சீரமைப்பு செய்யப்பட்டுள்ளன. இதுவரை சீரமைக்கப்பட்ட மற்றும் கும்பாபிஷேகம் நடைபெற்ற கோவில்கள்:

• வடக்கு தெரு ஸ்ரீ ஞானப்ரதாயக விநாயகர் கோவில்
• மடத்து ஸ்ரீ விநாயகர் கோவில்
• ஸ்ரீ ஐயனார் கோவில்
• ஸ்ரீ வீரன் கோவில்
• ஸ்ரீ பிடாரி அம்மன் கோவில்
• ஸ்ரீ மாரியம்மன் கோவில்
• ஸ்ரீ காளியம்மன் கோவில்

இப்போது, ஸ்ரீ சோமேஸ்வரர் கோவிலின் சீரமைப்பு மற்றும் கும்பாபிஷேகம் 2025 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரியில் நடைபெற திட்டமிடப்பட்டுள்ளதை மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவிக்கிறோம். சரியான தேதி மற்றும் பிற ஏற்பாடுகள் உறுதி செய்யப்பட்டவுடன், விவரங்கள் அறிவிக்கப்படும். 

தேவையான கட்டுமான பணிகள் தற்போது தொடங்கியுள்ளன. மேலும் கும்பாபிஷேக நிகழ்ச்சிக்குத்  தேவையான பணிகளை தைப்பொங்கல் அல்லது மாசி மாதத்துக்குள் முடிக்க திட்டமிட்டுள்ளோம். அதன் பின், 2026 ஆம் ஆண்டு ஸ்ரீ லட்சுமி நாராயண பெருமாள் கோவிலின் சீரமைப்பைத் தொடர்வதற்கும், ஆந்தகுடியின் அனைத்து கோவில்களையும் சீரமைத்து, புதிய தலைமுறைக்கு இந்த புனித பணியை ஒப்படைக்கவும் திட்டமிட்டுள்ளோம்.

ஸ்ரீ சோமேஸ்வரர் கோவிலின் சீரமைப்புக்கான மதிப்பீட்ட செலவு சுமார் ரூ. 20 லட்சம். நாம் தமிழ்நாடு HR&CE துறையில் நன்கொடை கோரிக்கையாக சமர்ப்பித்துள்ளோம், இருப்பினும் சுமார் ரூ. 1.5 லட்சம்  வரை தான் கொடுப்பார்கள் என நம்புகிறோம். பெரும்பாலான நிதி ஆந்தகுடியை சார்ந்த  சமூகத்திலிருந்து, அதில் வாழும் குடும்பங்களிடமிருந்து மற்றும் அங்கு வாழும் மற்ற கிராமங்களின் நன்கொடையாளர்களிடமிருந்து வரவேண்டும்.

இந்த புனித செயலுக்கு உங்களால் முடிந்த அளவு உதவுமாறு எங்களின் பணிவான வேண்டுகோள். இந்த கோவிலின் மறுசீரமைப்பு உங்கள் உதவியைப் பொறுத்தே உள்ளது. உங்களின் நன்கொடை, இந்த 1,500 ஆண்டு பழமைவாய்ந்த கோவிலுக்கு மீண்டும் முன்னைய சிறப்பை திருப்பிக்கொடுத்திட பெரிதும் உதவும் என்பதில் சிறிதும் ஐயமில்லை.

உங்கள் நன்கொடை செலுத்த வேண்டிய வங்கியின் விவரங்கள் கீழே வழங்கப்பட்டுள்ளன:

பெயர்:Mohan Ramachandran Ramados Subramanian

IFSC குறியீடு: CIUB0000033

கணக்கு எண்: 500101012665198

எத்தனை தலைமுறைகளுக்கும் ஆன்மிகப் பலம் நல்கும் இந்த கோவில் தொடர்ந்து செழிக்க அனைவரும் ஒன்றிணைவோம்.

உங்கள் தொடர்ந்த ஆதரவும் உதவிக்காக மிக்க நன்றி!

மனப்பூர்வமான நன்றியுடன்,

ஆந்தகுடி கோவில் சீரமைப்புக் குழு 

வாமமனே வையத்துள் எமை வாட்டுவதேன்?

 நாரணனே உனை நாள்தோறும் போற்றியும்

வாமமனே வையத்துள் எமை வாட்டுவதேன்?

தாரணனாய் வந்தவனே மூன்றடி கேட்டு,

மாபலனும் கொடுத்ததேன், எமக்கு இன்றென் தோல்வி?

பாதமுதல் நீ பூமியும் விண்ணையும் சூழ்ந்ததேன்,

நாதனாய் நீ நின்றவனே யார்கட்கு கேள்வி?

சீரானதோர் உலகமனைத்தும் கைப்பற்றியே,

நீரானதோர் கருணையென காக்கின்றாய் எம்மை.

பேரானதோர் வாமனனாய், தேவர்க்குத் தாய்செய்த,

ஓரானதோர் அவதாரம் உன் அன்புக்கும் சாட்சி.

காரானதோர் மேகமெனக் கண்ணிலும் நீயதே,

ஆராததோர் நாமமென உள்ளத்தில் சேரவே.

दरिया-ए-इश्क़

तेरे ख़्वाबों के मैख़ाने से, जी भरके हम पिये जाते हैं,

तेरी आँखों की मस्त अदा में, हर दर्द को लिये जाते हैं।

तेरे होंठों की नरमी में, हर रात खोये जाते हैं,

भीगे बदन की ख़ुशबू में, हम साँसों को पिये जाते हैं।

सख़्त दिनों की जलन सहते हैं, तेरे इंतज़ार की छाँव में,

तेरी बाहों की जन्नत में, हर लम्हा हम जिये जाते हैं।

फूलों के नर्म हाथों-सी सजावट की दरकार नहीं,

तेरे बिस्तर की रौनक में, हम हर रोज़ सजे जाते हैं।

गरमी का मौसम हमको अब, कुछ बिगाड़ नहीं पाता,

तेरे प्यार की बारिश में, दिन-रात भीगते जाते हैं।

तेरी बाँहों की नरमी ने क्या, कुछ ऐसा जादू कर डाला,

इस दरिया-ए-इश्क़ में हम, हर लहर पे बहे जाते हैं।

अब "मनन" है बस ये दुआ, तेरी बाहों में खोने की,

तेरे पहलू में आके हम, हर रात मिटे जाते हैं।

The Jockey Effect: How an Underwear Brand Revolutionized the Indian MarketJockey

 A routine wardrobe cleanse led to an unexpected revelation: my underwear drawer was dominated by a single brand - Jockey. This discovery prompted an exploration into how Page Industries, the makers of Jockey in India, transformed an unorganized product segment into a thriving industry.

Jockey's success in India can be attributed to several key factors:

1. Perfect Timing: Introduced in the early 1990s, Jockey capitalized on India's economic liberalization. The brand aligned perfectly with the aspirations of a burgeoning middle class, fueled by the IT boom and increased disposable income.
2. Quality Revolution: In a market previously dominated by functional, uninspiring underwear, Jockey brought a paradigm shift. Their use of high-quality pure cotton fabric ensured unparalleled comfort and durability, even in India's challenging climate.
3. Innovative Design: Jockey shook up the market with attractive, functional designs that appealed to young, upwardly mobile consumers. Their products weren't just underwear; they were a statement.
4. Strong Brand Identity: Jockey's clear, compelling brand story resonated deeply with consumers, fostering intense brand loyalty among the aspirational young middle class.
5. Premium Positioning: Despite commanding a 25-100% premium, Jockey successfully positioned itself as a lifestyle differentiator, justifying the higher price point in consumers' minds.
6. Diverse Product Range: Jockey's wide variety of styles, sizes, and colors, coupled with excellent inventory management, ensured consumers rarely left empty-handed.
7. Continuous Innovation: One standout feature is Jockey's waistband elastics, which have shown remarkable durability over time, setting them apart from competitors. God knows what material they use. But to me, that is a clear standout, a differentiator from all other brands out there, including other global heavyweights (metaphorically!)
8. Effective Marketing: The "Jockey or Nothing" tagline, paired with celebrity endorsements, catapulted the brand to nationwide recognition.
9. Robust Retail Presence: Jockey's extensive distribution network, including exclusive stores, department stores, multi-brand outlets, and online platforms, made the brand easily accessible.
10. Adapting to Trends: By evolving with changing fashion preferences and increasing focus on comfort and style, Jockey has remained relevant to Indian consumers.
11. Revolutionary Packaging: Jockey introduced bold, attractive packaging, similar to the condom industry's revolution, giving consumers a sense of boldness and rebellion.

Jockey's success story isn't just about underwear; it's a masterclass in brand building and market transformation. They identified a gap and an opportunity in the market and filled it with a product that wasn't just functional, but aspirational, entering it at about the right time. By elevating underwear from a basic necessity to a lifestyle choice, Jockey changed consumer perceptions and behaviors.

The brand's journey also highlights the importance of consistency. From quality and design to marketing and distribution, Jockey maintained high standards across all aspects of its business. This consistency built trust and loyalty among consumers, turning many into brand advocates.

Moreover, Jockey's success demonstrates the power of understanding and adapting to local markets. While leveraging its global brand, Jockey tailored its approach to suit Indian consumers' preferences and aspirations. They recognized the cultural shift from traditional undergarments like "kaupeenams" (langot, Kovanam) to modern underwear and positioned themselves at the forefront of this change.

As we look to the future, Jockey's story offers valuable lessons for brands across sectors. In a rapidly evolving market, success lies in combining quality with aspiration, consistency with innovation, and global standards with local relevance.

Jockey didn't just sell underwear; it sold a lifestyle. And in doing so, it didn't just capture market share; it created a new market altogether. As Page Industries continues to "Jockey" its way to success, it serves as a compelling case study of how a brand can redefine an entire category and become synonymous with it.

In the competitive landscape of India's innerwear market, many brands have come and gone, but none have found the ideal recipe for success quite like Jockey. Their story is a testament to the power of strategic brand building, quality products, and deep consumer understanding.

Of Sankalpa and Parardhas

In Sanatana Dharma, every puja or ritual begins with what is known as a Sankalpa. Reflecting on the meaning of Sankalpa reveals a depth that goes beyond its surface interpretation.

The Literal Meaning of Sankalpa

The term "Sankalpa" in its simplest form denotes a vow or a resolution to achieve a specific outcome through the performance of a puja. It signifies an undertaking or a commitment. However, Sankalpa carries a profound significance that extends into the realms of cosmic order and individual purpose.

Cosmic Significance: Parardhas and Their Timescales

The Sankalpa Mantra is broadly divided into three parts:

1. Cosmic Calendar: It details the origin of the universe and our place within the grand timescale of cosmic creation. ( Adhya Brhamane to Prathame Paade)

2. Geographical Location: It pinpoints the specific location down to the last village or town on Earth. (Jambu Dweepe..  to dakhsine parshve)

3. Earth Calendar: It aligns with the Hindu calendar, marking the significance of karma and daily life. (from … varsha rutou… to… the last minute detail) 

The mantra begins with the reference to the Dwitiya Parardha. The word "Parardha" in Sanskrit means "the other half." While the Upanishads make implicit references to Parardhas, texts like the Vishnu Purana, Garuda Purana, and Bhagavata Purana explicitly mention them.

Prathama Parardha

• Primordial State: This represents the first half of Brahma's life, where the universe exists in an unmanifested, potential state. It is characterized by a dormant creation where elements, life forms, and cosmic order are latent within Brahman, the Supreme Reality.

• Cosmic Sleep (Pralaya): During this phase, all creation is absorbed back into Brahman, signifying a state of cosmic dissolution.

• Duration: Spanning 50 years of Brahma's life, with each day (and night) equivalent to 4.32 billion human years, the Prathama Parardha amounts to an estimated 155.52 trillion human years.

Dwitiya Parardha

• Manifest Universe: The second half of Brahma's life, which we are currently in, begins with a new cycle of creation. The cosmos emerges from Brahman into a fully developed state, marked by active creation, preservation, and periodic dissolution.

• Active Creation: This phase involves the dynamic participation of cosmic principles (gods, elements, beings) in the creation and maintenance of the universe.

Key Differences

1. Manifestation vs. Potentiality:

o Prathama Parardha: Represents a latent, unmanifest state focused on potentiality.

o Dwitiya Parardha: Represents an active, manifest state focused on actualization.

2. Creation Cycles:

o Prathama Parardha: Involves initial stages and cosmic dissolution (Maha Pralaya).

o Dwitiya Parardha: Begins with new creation cycles, involving ongoing minor dissolutions (Pralaya).

3. Cosmic Roles:

o Prathama Parardha: Associated with the primordial state and cosmic balance.

o Dwitiya Parardha: Associated with the manifest universe and roles of deities.

The Context of Sankalpa Mantra

The Sankalpa Mantra, by starting with the Dwitiya Parardha, places us within the grand cosmic scheme. It serves to remind us of our minuscule existence in both time and space. This realization drives a sense of humility and the importance of Swadharma (one's duty).

The Upanishads explain the creation of the universe as a Sankalpa of Brahman. The Tamil poet Kambar beautifully encapsulates this concept with the following lines:

உலகம் யாவையும் தாம் உள ஆக்கலும்

நிலை பெறுத்தலும் நீக்கலும் நீங்கலா

அலகு இலா விளையாட்டு உடையார் அவர்

தலைவர் அன்னவர்க்கே சரண் நாங்களே

This translates to, "Those who, with their divine will, easily bear all worlds as a play, their playful acts are vast and unbounded."

Similarly, the Old Testament of the Hebrews encapsulates the cosmic act of creation with the phrase, "Let there be light, and there was light" highlighting the divine will in bringing forth creation from nothingness.

Driving Humility and Purpose

Performing Sankalpa is an acknowledgment of our place in the universe and the duties we must perform. It instills humility, reminding us of our inconsequential nature in the grand scheme while emphasizing our Swadharma. As we set out to perform the puja, we seek divine guidance to fulfill our roles and achieve our resolutions within this cosmic play.

In conclusion, the Sankalpa and the understanding of Parardhas guide us to view our lives with humility and purpose, aligning our actions with the greater cosmic order and spiritual duty.

Unpacking India’s Household savings

The conversation around the decline in India's household savings rate has stirred much debate, of late,  especially given the recent data showing a drop from 7.1% of GDP to about 5.2% of GDP. Critics have labeled this decline "alarming," but is it really a cause for concern? Let’s explore this phenomenon from a social anthropologist’s perspective rather than an economist’s.

Household Net Savings: A Primer

Household net savings encompass the total money and investments families possess, such as deposits, stocks, and bonds, minus their liabilities like loans and debts. Note that this excludes any home loans, and purchase of consumer durable goods and services. Despite a steady increase in the nominal income of the average Indian household over the past 50 years, the savings rate has seen a decline. This raises the question: why are people worried?

A Sign of the Times?

The Union Finance Ministry has countered the critics, suggesting that the reduction in household savings is not a distress signal but a sign of growing confidence in future employment and income prospects. Households are now more inclined to take loans for real assets like homes and vehicles rather than accumulating financial assets.

Historically, obtaining a loan was a Herculean task for the average Indian. The late 80s and early 90s marked a turning point with an unprecedented credit expansion. This era saw the common man gaining access to loans, which were previously limited to large businesses and a few small and medium enterprises. The rise of consumer durables, home loans, and credit facilities opened new avenues for the lower and middle classes to achieve home ownership and acquire other luxuries.

Simultaneously, the global rise of China as a manufacturing powerhouse significantly influenced India's consumer market. The influx of affordable goods from China made it easier for Indian households to purchase items that were once considered luxuries.

The Shift in Household Dynamics

India's demographic landscape has also evolved. Joint families have given way to nuclear families, necessitating self-reliance and individual savings for household needs. This shift has redirected savings towards consumer goods and services, leading to a culture of unprecedented consumerism.

The digital revolution has further fueled aspirations, with even rural areas witnessing a surge in the ownership of consumer durables like refrigerators, TVs, and vehicles. The rise in income, albeit slower than the rise in aspirations, has driven this consumerist trend.

Implications of the Savings Rate Decline

Is the decline in savings rates entirely detrimental? The answer is complex and multifaceted.

1. Social Safety Nets: The move towards economic independence has left some of the weakest sections of society—like the sick, elderly, and those without family—vulnerable. The absence of robust social safety nets means society will bear significant costs to support these groups.

2. Culture of Entitlement: Government handouts and freebies have fostered a culture of entitlement, diverting the youth from hard work and long-term economic prosperity. The easy availability of goods and services has amplified aspirations, often outpacing income growth.

3. Economic Growth: On a positive note, the boom in residential construction has had a self-sustaining impact on the economy. Attractive consumer loans have empowered the common man to invest in homes and consumer durables. The confidence in rising household incomes supports this trend, indicating a broader economic optimism.

Conclusion

The drop in household savings rates reflects a broader socio-economic transformation rather than a straightforward economic distress signal. It underscores the evolving aspirations, increased access to credit, and the shifting dynamics of Indian households. While it poses certain challenges, it also heralds new opportunities for economic growth and societal change.